[Για όσους αγχώνονται στην ιδέα του στόχου]

Κάποτε ήμουν πιο αυστηρός με αυτά τα ζητήματα. Έλεγα: “Ο στόχος του στόχου είναι η επίτευξη του”. Βλέπω όμως όλο και περισσότερους ανθρώπους να δυσκολεύονται όχι μόνο να πετύχουν αλλά να θέσουν στόχο.

Επίσης, μεγαλώνοντας δίνω όλο και περισσότερη σημασία στη διαδρομή κάτι που βλέπω να έχει αποτέλεσμα σε πολλαπλά επίπεδα!

Η παρακάτω σκέψη πιστεύω θα ξεκλειδώσει αρκετούς. Δεν καταλύει την έννοια της επίτευξης, την προσεγγίζει όμως από μια άλλη οπτική:

Σκεφτείτε λοιπόν το εξής:

Ο ρόλος του στόχου δεν είναι αναγκαστικά να επιτευχθεί αλλά να μας δείχνει την πορεία. Όπως μια πυξίδα.

Η πυξίδα δεν δείχνει έναν συγκεκριμένο προορισμό αλλά μια κατεύθυνση. Σε προτρέπει όχι να φτάσεις κάπου αλλά να προχωρήσεις.

Όταν ρίχνεις ένα βελάκι, ακόμα κι αν δεν πετύχεις το κέντρο, συνήθως πετυχαίνεις ένα σημείο κοντά στο κέντρο. Αν βάλεις στόχο να ανέβεις στο Έβερεστ και σταματήσεις 700 μέτρα πριν την κορυφή πάλι έχεις ανέβει ψηλότερα από την πλειοψηφία του κόσμου. Αν δεν έβαζες στόχο εξαρχής δεν θα είχες φτάσει ποτέ κοντά σε αυτόν.

Γι’ αυτό λέω συχνά: Από τη στιγμή που γράφεις έναν στόχο, μια παραλλαγή του προετοιμάζεται κάπου στο μακρινό μέλλον.

Είναι εντάξει να μην πετύχεις έναν στόχο σου. Είναι προτιμότερο να θέσεις στόχο και να μην τον πετύχεις από τον να μην θέσεις καθόλου στόχο επειδή φοβάσαι ότι μπορεί και να μην τον πετύχεις.

Την αγάπη μου
Νικόλας

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ