“To Κυνήγι των Θαμμένων Προβλημάτων”

tumblr_lzuhp1dFsv1r4hp3vo1_500

– άρθρο δημοσιευμένο στο TVXS, 2011
15 γρίφοι περιμένουν «λύσεις»…
1. Θέλουν να το κάνουν, ούτε αυτοί ξέρουν τι θέλουν να το κάνουν… Λες και πιο πολύ από οξυγόνο να ανασάνουν, οι άνθρωποι σε αυτήν την πόλη, καίγονται να δώσουν τέσσερα ευρώ για να κατέβουν στο κέντρο.

2. Την φτιάχνουν δυο, τρία χρόνια. Λιμενικό, Δήμος, Εφορία αρχαιοτήτων μαλώνουν για τα όρια των ορίων του καθενός και το θέατρο του παραλόγου ζητά κομπάρσους για να ανέβει η αρμυρή παράσταση και τέταρτη χρονιά.

3. Μια δουλεύουν, μια «κάθονται», με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να πηγαίνουν πιο αργά και από τον ερμαφρόδιτο χοχλιό (κρητικός είναι, καρατσεκαρισμένο αυτό) με το όνομα Γκάρυ.

4. Κλειστό – κλειστό – κλειστό. Δε νομίζω να θέλετε κι άλλες πληροφορίες.

5. Δεν είναι οι δρόμοι μας γεμάτοι «τέτοιες». Είναι οι «τέτοιες» μας γεμάτες δρόμους.

6. Χρησιμεύουν και σαν πάρκινγκ. Έχουν κάτι διακοσμητικές ανάγλυφες λωρίδες κίτρινου χρώματος, που προειδοποιούν: «Επίκειται υπαίθρια καφετέρια». Οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες δεινοπαθούν ακόμα κι εκεί που θα έπρεπε να είναι ο παράδεισος τους.

7. Λογικό είναι να πληρώνουμε 1,10 ευρώ. Μας μεταφέρουν από δω μέχρι πιο κάτω (απόσταση μέχρι και 200.000 εκατοστά). Προφανώς στην τιμή υπολογίζονται οι πανάκριβες φωτεινές πινακίδες, που μας ενημερώνουν τι ώρα ΔΕΝ θα έρθουν.

8. Και το αυτοκίνητο αγγαρεία κάνει. Όλη μέρα μας κουβαλάει. Δεν αξίζει τέσσερα ευρώ η ανάπαυση και ασφαλής φύλαξή του; Όχι; Καλά, σε λίγο που η τιμή της βενζίνης θα προσεγγίσει τη χρέωση για μια ώρα, δε θα χρειάζεται να ανησυχούμε πια. Αντί να αφήνουμε τα αυτοκίνητα για να κατεβούμε κέντρο, θα αφήνουμε το κέντρο για να μείνουμε σπίτια μας. Άσε που τα «δημοτικά» βγήκαν και παράνομα.

9. Γύρω – γύρω όλοι, στη μέση η παλιά πόλη. Μας τα άφησαν κληρονομιά Βυζαντινοί και Ενετοί και θα μπορούσαν άνετα να φιγουράρουν στη λίστα της UNESCO. Χορταριασμένα και απεριποίητα, εξακολουθούν μετά από τόσους αιώνες να στέκουν αγέρωχα κι απορημένα: γιατί δεν τα αξιοποιούμε;

10. Όταν ο λόγιος την δώρισε στην πόλη, την προόριζε για ναό της γνώσης κι όχι για ένα κτίριο – φάντασμα πίσω από ημιδιάφανο προπέτασμα. Τα λιοντάρια τη βλέπουν και ρίχνουν δάκρυα αγωνίας κι εμείς αναρωτιόμαστε αν χρειάζεται να χτίσουμε την γυναίκα του πρωτομάστορα στα θεμέλια μπας και τελειώσει επιτέλους.

11. Πολύπαθη κι ιστορική. Πνίγει τα παιδιά της σε ακάλυπτα πηγάδια. Φωνάζει για την εγκατάλειψη και την παρακμή της. Ακούει κανείς;

12. Αν ήμασταν στη Ρώμη, θα ήταν φωτισμένες, θα έτρεχαν νερό κι οι τουρίστες θα έκαναν ουρά για να πετάξουν ένα νόμισμα. Αντί γι’ αυτό παίζουμε μαζί τους το «ψάξε, ψάξε δε θα με βρεις».

13. Με πείσμα «ηρωικό» στέκει ακόμα εκεί με μινωική περιβολή, βλέποντας καθημερινά τα αυτοκίνητα να παρκάρουν και να ξεπαρκάρουν και περιμένει την ανακήρυξη του ως «διατηρητέου μνημείου». Ευτυχώς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ότι οι περισσότεροι αγνοούμε ακόμα και την ύπαρξη του.

14. Για την «υγεία» προοριζόταν, σε κακόφημο landmark εξελίχθηκε. Αρχιτεκτονικό μνημείο υπό εγκατάλειψη και στο κατώφλι του ένα παρκάκι – ναρκοπέδιο με χρησιμοποιημένες σύριγγες… όχι και τόσο «υγειονομικό».