Το “Δήγμα Γραφής” και η έμπνευση

tumblr_luk4rdBZmY1r4hp3vo1_500 (1)

συνέντευξη στοwww.peopleandideas.grμε αφορμή τη συλλογή διηγημάτων Δήγμα Γραφής (e-book)

εκδόσεις:www.openbook.gr

Μια εμπνευσμένη πρωτοβουλία, πρωτοποριακή για τα δεδομένα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, είναι η κυκλοφορία μιας ψηφιακής συλλογής διηγημάτων ως προϊόν μιας κοινής ομαδικής προσπάθειας. Με τίτλο, «Δήγμα Γραφής – Μια ντουζίνα και τρία διηγήματα», η συλλογή αυτή είναι η πρώτη στη χώρα μας που διανέμεται ελεύθερα στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα του Open Book και μπορείτε να την κατεβάσετε σε διάφορα format για PC, smartphones και tablet PC.

Η ιδέα της συλλογής ανήκει στον συγγραφέα Γιάννη Φαρσάρη (πριν ένα χρόνο περίπου είχαμε φιλοξενήσει μια συνομιλία μαζί του με θέμα το μέλλον του βιβλίου στην εποχή του e-book) και πραγματοποιήθηκε χάρη στην συστράτευση άλλων δεκατεσσάρων νέων συγγραφέων, αρχικά άγνωστων μεταξύ τους, ο καθένας με διαφορετικό ύφος και θεματολογία.

Ζητήσαμε από τον κάθε συμμετέχοντα συγγραφέα να απαντήσει με περιεκτικό τρόπο στην ερώτηση «Τι σημαίνει για σας έμπνευση;«. Οι απαντήσεις που μας έστειλαν αποτελούν δεκαπέντε διαφορετικούς τρόπους να εκφράσει κανείς με λόγια μια έννοια, που πολλές φορές νοιώθουμε διάχυτα και στην οποία απλά υπακούμε. Ανακαλύψτε λοιπόν παρακάτω τις απαντήσεις τους και επεξεργαστείτε τες με συναισθηματικό τρόπο. Μπορεί αυθόρμητα να σας γεννηθεί η όρεξη να εκφράσετε και σεις την άποψή σας…

Άκης Βαΐου: Κάπου χαμένη στο υποσυνείδητο τριγυρνά για χρόνια σαν σκυφτή γριούλα η λέξη που γυρεύουμε. Μα είναι στιγμές που κάποια βράδια, πετά από πάνω της τα κουρέλια και σαν πριγκίπισσα χορεύει μεθυστικά, πιασμένη χέρι – χέρι με τις σκέψεις μου. Στο τέλος της παράστασης, σκυφτή και πάλι συνεχίζει το σεργιάνι.

Σοφία Γκιούσου: Η έμπνευση για μένα έρχεται μέσα από τη μνήμη. Τη μνήμη τη δική μου ή των άλλων, ή τη μνήμη που δημιουργείται όταν σκέφτομαι ή ακούω μια ιστορία. Η έμπνευση που με βοηθάει να γράφω, έρχεται όχι μέσα από ένα γεγονός αλλά μέσα από την καλή ή κακή διαστρέβλωση της ανάμνησης, μία σφραγίδα προσωπική που μπαίνει στον τρόπο που θυμόμαστε τα πράγματα.

Σοφία Δευτερίγου: «Γεννήτωρ έκφρασης κι ολβιουργίας». Η έμπνευση αποτελεί ερμηνεία και όχι δεδομένο. Πρόκειται για μία εσωτερική διεργασία όπου το συνειδητό αφ’ότου οδηγηθεί σε αποκόλληση της πραγματικότητας θα μεταφερθεί σ” ένα παράλληλο σύμπαν. Σ” αυτό το διάστημα που μεσολαβεί δύο μάτια είναι ικανά να προκαλέσουν την υπέρτατη ηδονή που ορίζει το σπουδαίο.

Κατερίνα Θεριουδάκη: Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν έχω απάντηση σ” αυτό. Βασανίζω το μυαλό μου, αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Γενικά σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα έχω απαντήσεις για πολλά άλλα θέματα, αλλά όχι γι” αυτό. Ελπίζω να μπορέσω να σας εξυπηρετήσω κάποια άλλη φορά.

Θοδωρής Κούτρης: Αν η γραφή ήταν ένας λευκός τοίχος με τρύπες λογικής, η έμπνευση θα ήταν οι χρωματιστές σκόρπιες πινελιές μιας ονειρικής απεικόνισης ανάμεσα στις τρύπες αυτές. Όσο πιο μικρές οι τρύπες τόσο μεγαλύτερες οι πινελιές!

Ελένη Κοφτερού: Έμπνευση είναι η συγκίνηση, η αγωνία, ο πόνος, η ομορφιά… Εκεί υπάρχω για λίγο, ή για λίγο περισσότερο, όταν μπροστά στο πληκτρολόγιο παλεύω να καταλαγιάσω τη θύελλα του μυαλού μου, έχοντας την (ψευδ)αίσθηση ότι θα σωθώ.

Στέφανος Λίβος: Η έμπνευση είναι ένας θάνατος. Ένας θάνατος όμως που τον λαχταράς, γιατί, όταν έρχεται, καταλύει τα πάντα, απελευθερώνει τις ψυχές και τους χαρίζει αθανασία, όχι όμως μέσα από την καταστροφή, αλλά μέσω της δημιουργίας.

Βασίλης Πουλημενάκος: Έμπνευση είναι η μια στιγμή. Που περνά και χάνεται. Ή καταγράφεται. Είναι μια ευκαιρία. Το σινιάλο για απόδραση. Πνευματώδης και άϋλη. Αυθεντική όσο και ζόρικη. Δεν γίνεται να τής κρυφτείς. Μαζί της ρισκάρεις. Είναι πηγή που γυρεύει ρέμα να απλώσει. Αν είχε χρώμα θα “ταν το πορτοκαλί, στα φανάρια.

Μαρία Ρογδάκη: Στο «Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα» η Εσκιβέλ λέει ότι ο άνθρωπος, το δευτερόλεπτο που κοιτάζει κάποιον και ερωτεύεται, καταλαβαίνει πώς αισθάνεται ο λουκουμάς όταν πέφτει στο καυτό λάδι. Το ίδιο συμβαίνει και τη στιγμή της έμπνευσης, που σε …τηγανίζει, σε κοκκινίζει και σε φουσκώνει –το ίδιο δευτερόλεπτο που σε (εκ)πληρώνει.

Ελ Ρόι: Αν μουσική είναι ο ήχος των συναισθημάτων· ζωγραφική η εικόνα τους· λογοτεχνία ο λόγος τους, τότε έμπνευση είναι αυτό που κάθε φορά έχει διαφορετικούς ήχους, εικόνες και λέξεις: Το ανείπωτο που απεγνωσμένα προσπαθούμε -και θα προσπαθούμε αιώνια- να πούμε.

Ελένη Σεμερτζίδου: Έμπνευση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο διάλογος που έχουμε με το θεό μέσα μας, μια διαλεκτική σχέση με το ίδιο μας το Είναι, δηλαδή με τη Συνείδησή μας. Τότε, η αναγκαιότητα γίνεται δυνατότητα, και η δυνατότητα οδηγεί στην Ελευθερία. Έμπνευση είναι Ελευθερία… H μόνη πραγματική πραγματικότητα…

Παναγιώτης Σιμιτσής: Έμπνευση είναι η επιτακτική ανάγκη να δραπετεύσεις από τον Παράδεισο, προκειμένου να χωθείς στο σκοτεινό γραφείο σου για να περιγράψεις τα θαύματα που αντίκρυσες. Έμπνευση είναι η εναγώνια σαδιστική παραμονή σου στην Κόλαση νιώθοντας στο πετσί σου τα μαρτύριά της, ώστε να τ” αραδιάσεις αργότερα σε μια κόλλα χαρτί.

Νικόλας Σμυρνάκης: Όχι, την έμπνευση δεν την ορίζει ο Άρχοντας του Σύμπαντος, ο Αφέντης τ’ Ουρανού, ο Θεός ή η Μαγεία. Δεν χρειάζεται να λέμε τέσσερα διαφορετικά ευχαριστώ κάθε πρωί (για να είμαστε και συμπαντικά ορθοί). Η έμπνευση είναι διάθεση. Έρχεται γιατί με κάποιον τρόπο την έχουμε προσκαλέσει. Θέλει έμπνευση να εφευρίσκεις ό,τι βαριέσαι να περιμένεις. Ή μήπως διάθεση;

Γιάννης Φαρσάρης: Εκεί που κάθεσαι αμέριμνος στο μικρό καφενείο – μέσα σε γκρίζες φάτσες και ιστορίες – περνάει αργοπατώντας μια άγνωστη μ’ ένα λευκό αεράτο φουστάνι και μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά. Σαστίζεις, μα ξέρεις πως αν δεν σηκωθείς να την αρπάξεις τώρα από το μανίκι, θα χαθεί και θα το μετανιώνεις για πάντα…

Μιχάλης Χαραλαμπάκης: Η έμπνευση είναι η στιγμή εκείνη που το μυαλό σου καταλαμβάνει κάποιος πολύ πιο έξυπνος από σένα.

 

Περισσότερες πληροφορίες για τους συγγραφείς μπορείτε να βρείτε στα βιογραφικά σημειώματα που συμπεριλαμβάνονται στο “Δήγμα Γραφής”.