Ο άνθρωπος στο ΝηΣί σκέφτεται:
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία κι ανασταίνεται πρώτη όταν βρεθούν δέκα άνθρωποι να πουν «όχι» σε όσα μας σκοτώνουν. Κι οι δέκα γίνουν εκατό κι οι εκατό γίνουν χίλιοι κι οι χίλιοι γίνουν «όλοι» κι οι «όλοι» γίνουμε «εμείς».

————————-

Ο αναρχικός δάσκαλος κάθεται σε ένα παγκάκι σε μια πλατεία και συζητά με έναν φίλο, που δεν είναι φίλος του, αλλά τον ονομάζει φίλο γιατί εκείνος όλους φίλους τους θεωρεί. Έναν φίλο που συναντά για πρώτη φορά, όμως φωνάζει αγαπητό γιατί για εκείνον, όλοι οι φίλοι είναι αγαπητοί. Αρκετοί άλλοι ακούν τη συζήτηση.

– Πες μου κάτι αγαπητέ φίλε…

– Να σου πω…

– Έστω ότι εσύ ως εργοδότης προσλάμβανες έναν υπάλληλο και μάθαινες ότι έκλεβε από σένα. Τι θα έκανες;

– Θα τον ξεσκέπαζα και θα του ζητούσα να με αποζημιώσει.

– Έστω ότι μάθαινες και κάτι ακόμα. Πως, δήθεν εκπροσωπώντας σε, στην πραγματικότητα όμως χωρίς τη συγκατάθεσή σου, υπέγραψε με μια εταιρεία από το εξωτερικό μια συμφωνία που οδήγησε τη δική σου εταιρεία σε πτώχευση. Τότε τι θα έκανες;

– Θα τον παρέδιδα στις αρχές και δε θα σταματούσα τον δικαστικό αγώνα εναντίον του ώσπου να βεβαιωθώ ότι θα πλήρωνε για την αθλιότητά του.

– Μάλιστα, πες μου κάτι άλλο τώρα. Όταν κάποιον τον πληρώνεις δεν είσαι εργοδότης του;

– Πού το πας και γιατί ρωτάς αυτονόητα πράγματα;

– Θα δεις. Απάντησέ μου.

– Ναι, είσαι.

– Οι πολιτικοί δεν πληρώνονται από το λαό για να εκπροσωπούν το λαό; Άρα δεν είναι υπάλληλοι μιας «επιχείρησης», ας την ονομάσουμε Ελλάδα, της οποίας εργοδότες είμαστε εμείς;

– Καταλαβαίνω τι εννοείς. Σε μια κοινωνία που θα σεβόταν το αυτονόητο οι «υπάλληλοι» θα είχαν ήδη παραιτηθεί, θα οδηγούνταν σε δίκη και δε θα τολμούσαν να διαλαλούν προς κάθε κατεύθυνση ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να σώσουν την «επιχείρηση» που οι ίδιοι φαλίρισαν επαναδιαπραγματευόμενοι μια συμφωνία που εκείνοι επέβαλαν.

– Σωστά. Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο. Έστω ότι ένας πλασιέ βιβλίων επιμένει ότι το βιβλίο που σου συστήνει θα σε κάνει εκατομμυριούχο. Θα αγόραζες το βιβλίο;

– Αν το βιβλίο δεν είναι απάτη, ο πωλητής θα το είχε χρησιμοποιήσει πρώτα για να γίνει ο ίδιος εκατομμυριούχος. Άρα αν ήταν λεφτάς, εννοείται. Αν ήταν μπατίρης που περιμένει να πουλήσει ένα βιβλίο για να βγάλει μεροκάματο, σίγουρα δε θα το αγόραζα.

– Λογικά μιλάς και πάλι.

– Επειδή συμφωνώ μαζί σου;

– Όχι, γιατί μιλάς λογικά. Αντίστοιχα λοιπόν, ένας αποτυχημένος ως προς τις πολιτικές του πολιτικός που επιμένει να πουλάει εγχειρίδια «σωτηρίας», δεν μπορεί να πείσει παρά τον εαυτό του.

– Ναι, μόνο που μια χαρά εκατομμυριούχοι είναι αυτοί.

– Όλοι οι άλλοι όμως φτωχοί. Αυτό αποδεικνύει ότι τα «βιβλία» τους είναι απάτη, δηλαδή η πολιτική τους αποτυχημένη. Μία ακόμα ερώτηση. Ένας κατά συρροή δολοφόνος, δε θα περίμενες να καταδικαστεί δις και τρις ισόβια;

– Εννοείται, αλλά δεν νομίζω ότι οι πολιτικοί, αν εκεί το πας, έχουν σκοτώσει κανέναν. Εδώ το παρατραβάς.

– Αν λόγω μιας δικής σου υπογραφής πεθάνουν, όχι σκοτώσεις, πεθάνουν εκατοντάδες άνθρωποι, και λίγους λέω, είτε γιατί αυτοκτονούν είτε γιατί κάθε μέρα ξεθωριάζουν κι από λίγο τα όνειρα, οι επιθυμίες, η χαρά, το γέλιο από τα χείλη τους, δεν είσαι ηθικός αυτουργός όλων αυτών των σωματικών και ψυχικών θανάτων;

– Εντάξει για τις αυτοκτονίες αλλά ο ψυχολογικός θάνατος δεν είναι ακριβώς θάνατος.

– Πάντα πριν από κάθε αυτοκτονία έχει προηγηθεί ένας ψυχολογικός θάνατος. Αλλά πέρα από αυτό, ο ψυχολογικός θάνατος είναι διπλός και τριπλός θάνατος, γιατί πεθαίνεις κάθε μέρα και όχι μια και έξω. Αυτό καμιά φορά είναι λύτρωση.

– Ίσως έχεις δίκιο.

– Τι να το κάνω το δίκιο; Δε θέλω δίκιο. Να σβήσει το γέλιο από τα χείλη των αρχόντων της κακιάς ώρας. Αυτό θέλω. Να συμπιέσουν λίγο τις κοιλιές τους, γιατί αρκετά έφαγαν. Αυτό θέλω. Να απολύσουμε από την εθνική μας επιχείρηση αυτούς που την έριξαν έξω, αυτό θέλω. Να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη οι κατά συρροή δολοφόνοι. Αυτό θέλω.

– Σοφά θέλεις.

– Κατάλαβες τώρα αγαπητέ φίλε γιατί κάθε έθνος είναι υπεύθυνο για την τύχη του; Καταλαβαίνεις γιατί δεν αρκεί να το θέλω εγώ κι εσύ.

– Αρκεί. Γιατί αυτή τη φορά οι «άλλοι» είμαστε εμείς οι δύο. Κι εμείς οι δύο, είμαστε «όλοι». Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Σύντομα οι εγκληματίες θα βρεθούν από το τιμόνι του κράτους κατευθείαν στη φυλακή. Έχε εμπιστοσύνη.