Πιο πηχτή η μελάνη απόψε, σβήνει πάνω στο λευκό χαρτί τις μελαχρινές μου σκέψεις

Καθρέφτης του μυαλού οι λέξεις γεμίζουν τις γραμμές με καμπυλώσεις

κι όσες γωνίες μείνανε μαζεύτηκαν στο τέλος κάθε πρότασης

τόσο αιχμηρές που κόβουν των μικρών λεκτικών προορισμών τα τελικά μου σίγμα

————

 Άκου πως στάζουν οι καταλήξεις νοηματικές αλήθειες

κι ας μοιάζουν οι λέξεις πονεμένες από τις τόσες αναγνώσεις

————

Μούσες, έρωτες, πληρότητες

κόκκινα ορνιθοσκαλίσματα του χθες

Μούσες, έρωτες, πληρότητες

λευκές ακέφαλες υπερβολές

————

Μούσα μου, έρωτα, πληρότητα

μάνα των νεογέννητών μου άλφα

Μούσα μου, έρωτα, πληρότητα

φόνισσα των νόθων αριθμών μετά το ένα

————

Καταρρέουν οι γραμμές χιλιάδων τετραδίων

σωρός τα γράμματα που κρέμονται από τα τελευταία τους γιώτα

και φτιάχνουν κεφαλαίους αφορισμούς, σχήματος Χι

————

Από τη μέρα που μου έμαθες να γράφω στη νοηματική

δε ξεπατικώνω πια νοήματα αυτοκόλλητων λέξεων

μιας ζωής καρμπόν της ανάγκης για ζωή

————

Κι όσες λέξεις μείναν στα συρτάρια

πασπαλισμένες από μικροσκοπικές τελείες σκόνης

γίναν τόσο δυσανάγνωστες που τις διαβάζεις μόνο εσύ

————

Κι αν κάτι διασώθηκε απ’ τη παλιά γραφή

είν’ η τελεία τέλους της

που κάθε μέρα μου μαθαίνει

πως να ζω απ’ την αρχή

————

2009: Έπαινος, 26ος Παγκρήτιος Διαγωνισμός Ποίησης

Από τη συλλογή Μουσικές Πατρίδες Παντού

Ποίημα δημοσιευμένο στο greekpoetics από τον Δημήτρη Κρανιώτη.