Μια συρραφή ιδεών

“Να σκεφτώ το γιο μου ή τα παιδιά του…;”, έγραψε ένας φίλος στον τοίχο του πρόσφατα. Προφανώς εννοούσε “Να ψηφίσω ΝΑΙ ή ΌΧΙ”.

Αν μου επέτρεπε να απαντήσω, αρχικά θα του έλεγα “να σκεφτείς ψύχραιμα”. Κι αυτό γιατί:

Στην αρχή όλα είναι χάος. Έπειτα έρχεται πάντα η αρμονία. Η αλλαγή, το νέο, δημιουργούν προσωρινά σύγχυση. Πρέπει να έχεις πίστη ότι η αρμονία θα έρθει και να κάνεις ό,τι μπορείς για να διευκολύνεις την αρμονία.

Έπειτα θα του έλεγα πως:

Η ανάληψη της ευθύνης είναι το πρώτο βήμα για αριστουργηματικά αποτελέσματα. Και σε λίγες ώρες μας δίνεται η δυνατότητα να φέρουμε αριστουργηματικά αποτελέσματα αναλαμβάνοντας την ευθύνη.

Καλούμαστε να δώσουμε ελπίδα στις επόμενες γενιές, στα παιδιά μας, στα παιδιά των παιδιών μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο και στον κόσμο. Στον κόσμο δηλαδή τους ανθρώπους. Στον κόσμο, δηλαδή στον πλανήτη. Ελπίδα.

Ποια ελπίδα;

Αυτή που πεθαίνει τελευταία και ανασταίνεται πρώτη όταν βρεθούν πέντε άνθρωποι να πουν ΟΧΙ σε όσα μας σκοτώνουν και ΝΑΙ σε όσα μας ενώνουν. Και οι πέντε γίνουν εκατό και οι εκατό γίνουν χίλιοι και χίλιοι γίνουν όλοι και οι όλοι γίνουμε ΕΜΕΙΣ.

Ποιοι είμαστε οι ‘‘εμείς’’;

Οι “άλλοι” είμαστε “εμείς” αλλά δεν το ξέρουμε ακόμα. Αν αλλάξουμε εμείς, αλλάζουν όλοι.

Πώς αλλάζουμε εμείς;

Αντιδρώντας και δημιουργώντας.

Τι σημαίνει αντιδρώντας; 

Αντιδρώντας σημαίνει πως:

‘’Ο πιο σίγουρος δρόμος για να βρεις την πορεία σου είναι να παρακούς τις με σιγουριά εκφρασμένες συμβουλές εκείνων που τα συμφέροντά τους έρχονται σε σύγκρουση με τα δικά σου”. Το μόνο συμφέρον που πρέπει να μας απασχολεί είναι αυτό της χώρας, το συμφέρον των επόμενων γενεών.

Τι σημαίνει δημιουργώντας;

Δημιουργώντας σημαίνει να οραματιζόμαστε και να πρωτοπορούμε.

Τι σημαίνει οραματιζόμαστε και πρωτοπορούμε;  

Σημαίνει πως δε δεχόμαστε ως αυτονόητα όσα μας σερβίρουν για αυτονόητα. Σημαίνει εφευρίσκουμε καινούρια αυτονόητα. Ας μην ξεχνάμε πως:

Η γη κάποτε ήταν επίπεδη, ο σεισμός εκδίκηση της φύσης, η πτήση πολυτέλεια λίγων ζώων, οι γυναίκες – επιστήμονες όργανα του Σατανά. Δεν είναι να έχεις μπέσα στα αυτονόητα.

Αυτοί που βλέπουν την αλλαγή πριν γίνει, ονομάζονται πρωτοπόροι ή οραματιστές. Ο υπόλοιπος κόσμος είναι καταδικασμένος πάντα να τους ακολουθεί.

Γι’ αυτό: 
Ας ξαναγράψουμε τις βιβλιοθήκες του κόσμου, ας εφεύρουμε καινούρια αυτονόητα. Δεν είναι να έχεις μπέσα στα παλιά.

Τι άλλο σημαίνει δημιουργώντας;

Δημιουργώντας, σημαίνει πως την επόμενη μέρα εσύ κι εγώ θα δουλέψουμε ΜΑΖΙ για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Ναι, ξέρω. Κάποιος μας είπε “Δεν αλλάζει ο κόσμος παιδί μου”.

Ο κόσμος αλλάζει από αυτούς που παρακούν τη φράση “Δεν αλλάζει ο κόσμος παιδί μου”.

Αφού είπαμε:

Ο πιο σίγουρος δρόμος για να βρεις την πορεία σου είναι να παρακούς τις με σιγουριά εκφρασμένες συμβουλές εκείνων που τα συμφέροντά τους έρχονται σε σύγκρουση με τα δικά σου.

Γιατί αλλάζει ένας κόσμος;

Ο κόσμος αλλάζει γιατί αλλάζουμε εμείς. Ο κόσμος αλλάζει γιατί τον αλλάζουμε εμείς.

Πώς αλλάζει ένας κόσμος;

Αλλάζοντας έναν, που θα αλλάξει μία, που θα αλλάξει έναν…, αλλάζεις τον κόσμο. Μην ξεχάσεις να ξεκινήσεις από το “ΕΓΩ”.

Τι χρειάζεται για να αλλάξει ο κόσμος;

Δύο πράγματα χρειάζονται για να αλλάξεις τον κόσμο. Ο κόσμος και εσύ.

Οπότε:
Ας αλλάξουμε τον κόσμο. Γιατί αλλάζει. Γιατί μπορούμε. Και γιατί ώρα του ήταν. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή. Εγώ…

Εγώ, εσύ. Εσύ, εγώ! ΜΑΖΙ

Και σε σχέση με το αρχικό ερώτημα του φίλου: “Να σκεφτώ το γιο μου ή τα παιδιά του…;”, αν μου επέτρεπε να απαντήσω, εκτός από το “να σκεφτείς ψύχραιμα” , θα του έλεγα:

“Σκεπτόμενος τα παιδιά του παιδιού σου, σκέπτεσαι το παιδί σου.

Και σκεπτόμενος το παιδί σου, σκέπτεσαι εσένα”.

Εσένα, εσύ, εγώ. Μαζί.

Και κάτι ακόμα:

Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές σημαίνει ότι σήμερα για σένα ξημέρωσε. Ότι είδες την αριστουργηματική ημέρα. Άρα πρώτον κόσμος υπάρχει και σήμερα. Δεύτερον, υπάρχεις εσύ να τον βλέπεις και να μπορείς να τον αλλάξεις. 

Αν ψάχνουμε άλλο λόγο για να χαμογελάσουμε κάτι δεν έχουμε καταλάβει καλά από το δώρο που λέγεται ζωή.

Θα τελειώσω με τη φράση που δε θα κουραστώ να επαναλαμβάνω. Και να κουραστώ δηλαδή, θα συνεχίσω να την επαναλαμβάνω.

Η προσωπική ανάπτυξη είναι η σπουδαιότερη μορφή επανάστασης.

Ευχές για μια αριστουργηματική Κυριακή (αυτή που έρχεται..).

Σχετικότατα άρθρα: 

Τα παιδιά μας είναι οι πολιτικοί του μέλλοντος.

“Η αλήθεια πίσω από τις οργισμένες συζητήσεις των πολιτικών”

“Δέκα αυτονόητα για την Ελλάδα του δημοψηφίσματος”