Η παρέα της μοναξιάς | Νικόλας Σμυρνάκης

tumblr_m2p5s5k3Ay1r1cwub

Όσα κάνουμε και όσα δεν κάνουμε, καλά ή άσχημα, είναι εγωιστικά. Εγωιστικά υπό την έννοια ότι από εμάς ξεκινούν και σε εμάς καταλήγουν αφού το κίνητρο για ό,τι κάνουμε είναι να νιώθουμε κάποια ευχαρίστηση από αυτό (ή λιγότερη δυσαρέσκεια από όση θα νιώθαμε αν δεν το κάναμε).

Εγωιστής αυτός που πεθαίνει για την πατρίδα ή προσφέρει ένα του νεφρό για να σώσει μια ζωή, γιατί αποφασίζει ότι ο θάνατός του είναι προτιμότερος από μια ζωή χωρίς πατρίδα ή γιατί νιώθει υπέρτατη ευχαρίστηση σώνοντας μια ζωή, εγωιστής κι αυτός που σκοτώνει, κλέβει, βιάζει, στερεί τη χαρά για να χαρεί ο ίδιος. Οι λόγοι προφανείς.

Η διαφορά τους είναι ότι ο πρώτος εγωισμός είναι καλώς εννοούμενος, από αυτόν τον εγωισμό κερδίζουν πολλά περισσότερα οι άλλοι, ενώ ο δεύτερος είναι ένας κακώς εννοούμενος εγωισμός στον οποίο κερδίζει μόνο ένας και όλοι οι άλλοι χάνουν.

Οι κακώς εννοούμενοι εγωιστές θα πρέπει να βρίσκουν εξαιρετική παρέα στον εγωισμό τους, καθώς στο τέλος μένουν μόνοι μαζί του, να ψάχνουν τι πρόβλημα έχουν όλοι οι άλλοι γύρω τους που τους αφήσαν μόνοι.

Για να μην παραδεχτούν ότι έχασαν, θα ανακηρύξουν τους εαυτούς τους “μοναχικές ψυχές”. Έλα όμως που ακόμα και οι πιο μοναχικές ψυχές, τρέμουν στην ιδέα να μείνουν μόνες.