Ας μαθηματικοποιήσουμε μια απλή σκέψη μήπως και βγει συμπέρασμα για το τι είναι καλύτερο για τη χώρα, αυτό το καλύτερο που είναι τόσο σχετικό που πολλές φορές γίνεται ένα με το κακό, το χειρότερο, το χείριστο.

Οι «εχθροί», δηλαδή όσοι θέλουν να εισβάλλουν αναίμακτα και να αποκτήσουν τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών (και όχι μόνο) δεν θέλουν επ’ ουδενί να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε. Αντίθετα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μας «σώσουν», αν και πάλι χρεοκοπημένοι είμαστε. Κάνω λάθος ή μήπως ένα είδος, χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά, σωτηρίας είναι η αποτυχία του σχεδίου του εχθρού που θέλει να εξυπηρετήσει μόνο τα συμφέροντα αυτού και των ομοίων του;

Να πως η χειρότερη επιλογή μετατρέπεται στην καλύτερη, ή μάλλον τη λιγότερο χειρότερη. Εκτός κι αν πιστεύουμε ότι ο έλεγχος της χώρας από ξένες δυνάμεις είναι τελικά η καλύτερη λύση. Ότι, στην τελική, μπορεί αυτοί να τα καταφέρουν καλύτερα από εμάς.

Πάντως και οι εκπρόσωποι της χούντας διαλαλούσαν πως ό,τι κάνουν είναι για τη σωτηρία της πατρίδας.

Φοβού τους σωτήρες, γιατί ξέρουν τι θέλουν και ποτέ δεν είναι αυτό που διαλαλούν.