Ένα είναι το όραμά μου. Και δεν βλέπω μακριά την υλοποίησή του. Αν όχι σε αυτή του τη μορφή ίσως σε μια παρόμοια:

Στρατός, μυστικές υπηρεσίες και αστυνομία συντάσσονται με τους διαμαρτυρόμενους πολίτες που βρίσκονται στους δρόμους. Οι πολιτικοί βρίσκονται υπό περιορισμό. Ο πρωθυπουργός έχει παραδοθεί και κάθεται με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη του σε μια αυτοκρατορική πολυθρόνα. Ένας από τους κατά γενική ομολογία άφθαρτους εισαγγελείς του πρώην ελληνικού κράτους διαβάζει στον πρωθυπουργό την κατηγορία εθνικής προδοσίας που του αποδίδεται.

Και όλα αυτά τα παρατηρούμε από γιγάντια βίντεο γουόλ στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες τις χώρας.

Ναι, κοιμάμαι και ονειρεύομαι. Μα τα όνειρα του ύπνου δεν είναι παρά ένας τρόπος να κάνει η Θεωρία, τα όνειρα του ξύπνιου Πράξη.

Σχετικότατες σκέψεις από τον άνθρωπο στο ΝηΣί:

Αυτοί που δε φοβούνται την αλλαγή γίνονται και οι πρωτοπόροι της γενιάς τους. Βρίσκονται δηλαδή 2 γενιές μπροστά. Ώρα να αλλάξουμε γενιά.

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία κι ανασταίνεται πρώτη όταν βρεθούν δέκα άνθρωποι να πουν «όχι» σε όσα μας σκοτώνουν. Κι οι δέκα γίνουν εκατό κι οι εκατό γίνουν χίλιοι κι οι χίλιοι γίνουν «όλοι» κι οι «όλοι» γίνουμε «εμείς».