– Άμα λάχει καπνίζω και πιπίλα και είμαι και πολύ ντάγκλα –

——————

Ένας μπαμπάς όταν βλέπει το παιδί του, δεν βλέπει ένα παιδί, ούτε καν το παιδί του.

Βλέπει το αίμα του να κυκλοφορεί σε ένα μικροσκοπικό σώμα, τα γονίδιά του να τρεμοπαίζουν σε ένα μικρό πρόσωπο, τη διαιώνισή του να καθρεφτίζεται στο χρόνο, την αθανασία με ψυχή παιδιού, τη συνέχειά του στο παρόν.

Ένας μπαμπάς όταν βλέπει το παιδί του, δεν βλέπει ένα παιδί, ούτε καν το παιδί του.

Βλέπει το παιδί μέσα του. Το πραγματικό του παιδί.

Σχετικότατη σκέψη από τον άνθρωπο στο ΝηΣί:

Η ευτυχία δεν είναι θεωρία. Έχει σάρκα. Έχει οστά. Έχει δέρμα. Έχει πνοή.
Μοιάζει με ένα παιδί στην ασφαλή αγκαλιά των γονιών του.