Εδώ και καιρό έχω ξεκινήσει μια σειρά μικρών κειμένων αφιερωμένων στα αυτονόητα της ηθικής μας. Ένα ακόμα αυτονόητο είναι η άποψη ότι όποιος δουλεύει πολύ είναι χρήσιμος πρώτον για την κοινωνία και δεύτερον για τον εαυτό του.

Έλα όμως, που αν το δει κάποιος λίγο πιο διερευνυτικά θα βγάλει – εύκολα – το συμπέρασμα ότι πραγματικά χρήσιμος είναι για εκείνους που τον κυβερνούν, καθώς δεν έχει χρόνο να σκεφτεί και να αντιδράσει, και δεύτερον για εκείνους που εκμεταλλεύονται σε σημείο αφαίμαξης την παραγωγικότητά του.

Πιο χρήσιμη μου φαίνεται η ζωή σε μια κοινωνία που δουλεύουμε 10 ώρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες γινόμαστε άνθρωποι. Ή μια κοινωνία που ο καθένας δουλεύει νυχθημερόν την τέχνη, το χόμπυ, το όνειρό του. Δηλαδή δεν δουλεύει καθόλου.

Όπως λέει ο άνθρωπος στο ΝηΣί (εδώ τα λέει):

Οι πολλοί κάποτε έκαιγαν γυναίκες επιστήμονες, κατέστρεφαν βιβλία, μοίραζαν συγχωροχάρτια, πίστευαν ότι η Γη είναι επίπεδη, γονάτιζαν μπροστά στη φωτιά, γελούσαν μπροστά στην προοπτική της πτήσης, ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ….

Τελικά, δεν είναι να έχεις μπέσα στα αυτονόητα…

Ευχές για μια αριστουργηματική ζωή

Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα αυτονόητα που πρέπει να καταρριφθούν:

“Αρρωστημένη μετριοφροσύνη”

“Μαθηματικά του παραλογισμού”

“Συγνώμη που σε πόνεσα, είχα καλή πρόθεση”

“Προτείνω να γίνουμε αν-ήθικοι” 

————–

Tο δημοσιευμένο στο Protagon.gr άρθρο του Νικόλα Σμυρνάκη με τίτλο “Ο Αναρχικός δάσκαλος” είναι υποψήφιο για τα ελληνικά βραβεία διαδικτύου (e-awards 2012 – κατηγορία άρθρο).

Στην κατηγορία συγγραφικό έργο, υποψήφιο είναι το συλλογικό e book διηγημάτων “Δήγμα Γραφής” (πρωτοβουλία του Γιάννη Φαρσάρη) στου οποίου τη δημιουργική ομάδα συμμετείχε.

————–

Picture (under a Creative Commons license): by Digiart2001 | jason.kuffer’s