Η ποίησή μου πασχίζει να ξυπνήσει τον κόσμο. Μόνο ξυπνητός ο κόσμος, δηλαδή οι άνθρωποι, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, δηλαδή το σύμπαν.

Η ποίησή μου πασχίζει να αλλάξει τον κόσμο, γι’ αυτό τον αρνείται. Αρνείται τον κόσμο σημαίνει υπόσχεται κάποιον άλλον, σημαίνει τον ξαναφτιάχνει από την αρχή με πνοή ανθρώπου και σφοδρή επιθυμία Θεού. Εκείνη ξέρει καλύτερα από μένα, γιατί ενώ μιλά με εγκόσμια σύμβολα, έχει μάθει να ακούει σε λόγια εξώκοσμα.

Η ποίησή μου πασχίζει να αλλάξει τον κόσμο. Θα πάσχιζε ακόμα κι αν ήταν τόσο τέλειος που η αλλαγή, ως ιδέα, ως πράξη, θα σβηνόταν με τα χρόνια απ’ το γενετικό του υλικό, απλά και μόνο γιατί δεν θα είχε πια λόγο ύπαρξης μέσα στην τόση τελειότητα. Τότε θα έβρισκα άλλο λόγο να θέλω να τον αλλάξω. Τότε ήταν που θα εφεύρισκα την αλλαγή σαν λέξη, σαν έννοια, και μέσα της θα έχτιζα έναν καινούριο Παράδεισο.

Τον αλλάζω αυτόν τον κόσμο, πρωτίστως γιατί τον αγαπώ και θέλω να τον δω να γίνεται μεγάλος και τρανός. Τον αλλάζω, δηλαδή τον αναθρέφω με αρχές, μήπως και μια μέρα γίνει καλύτερος γιος. Τον σκληραγωγώ, του δίνω ένα φλασκί ιδέες και μια ανηφορική ευχή και τον τσιγκλώ να ανεβαίνει, να πετά τα περιττά, να κρατά τα αγαπημένα. «Μπορείς», του λέω, και κείνος, τη μια μου χυμά να με κατασπαράξει, την άλλη με πιστεύει και μου χαρίζει ένα αγαπημένο μετανοητικό δάκρυ. Όπως κάθε γιος.

Κανένας πραγματικός κόσμος ποτέ δεν θα είναι τελειότερος από αυτόν που έχει χρέος ο άνθρωπος να φαντασιώνεται για τον εαυτό του και τους άλλους. Και κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει τη δύναμη να καταστρέψει την αντιληπτή πραγματικότητα, πριν θελήσει να δημιουργήσει νέα. Το καλύτερο είναι εχθρός του καλού και το καλό πρέπει να θυσιαστεί στον βωμό του καλύτερου.

 

Αγαπημένοι μου Συνοδοιπόροι,

Το παραπάνω κείμενο το έγραψα πριν πολλά χρόνια. Αποτελεί τμήμα ενός μεγαλύτερου κειμένου με τίτλο «Μετάνθρωπος». Το 2015 επέλεξα να το συμπεριλάβω στο βιβλίο μου «Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου».

Είναι ο δικός μου τρόπος να σας ευχηθώ «Καλή Ανάσταση». Γιατί για μένα, «Καλή Ανάσταση» σημαίνει πίστη σε έναν καλύτερο κόσμο.

«Καλή Ανάσταση» σημαίνει Προσωπική Επανάσταση ενάντια σε όσα μας πληγώνουν. Σημαίνει συνειδητή προσπάθεια να μετατρέψουμε την ουτοπία σε πραγματικότητα. Άλλωστε το ανέφτικτο είναι ένα παρεξηγημένο εφικτό. Αλλά και είναι στη φύση μας να ξεπερνάμε τη φύση μας.

Καλή ανάταση ψυχής και σώματος λοιπόν, δηλαδή εσωτερική αλλαγή. Και μην ξεχνάτε: Αλλάζοντας τον κόσμο μέσα μας, αλλάζουμε τον κόσμο. Κι αλλάζοντας τον κόσμο, αλλάζει ο κόσμος μέσα μας.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Η επανάσταση του ’21 σήμερα

Η ενσυναίσθηση θα σώσει τον κόσμο

Έτσι θα σώσουμε τον κόσμο

Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εναλλακτική Δράση (ΠΗΓΗ)

———

Πολλοί άνθρωποι στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν τον εαυτό τους, χάνουν τον εαυτό τους. Ακούγεται οξύμωρο αλλά υπάρχει εξήγηση πίσω από αυτό. Για να γίνουμε καλύτεροι πρέπει πρώτα να εντοπίσουμε τα θέματα που χρειάζονται βελτίωση. Ποια είναι τα ελαττώματά μας, ποιες ικανότητες χρειάζεται να καλλιεργήσουμε, σε ποιους τομείς της ζωής μας δεν έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε;

Για να λύσουμε ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσουμε. Και κάπου εδώ ξεκινάει η παγίδα στην οποία σχεδόν όλοι κάποια στιγμή έχουμε πέσει. Στην προσπάθειά μας αυτή, γινόμαστε συχνά πολύ αυστηροί και επικριτικοί με τον εαυτό μας. Κάνουμε ένα λάθος και το μεγεθύνουμε μέσα μας σε τέτοιο βαθμό που καταλήγουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτό. Ή ότι δεν αξίζουμε.

Ας αλλάξουμε για λίγο επίπεδο παρατήρησης. Έστω ότι το λάθος δεν αφορούσε εμάς αλλά κάποιον άλλον. Τι θα του λέγαμε; Τι θα τον συμβουλεύαμε; Θα ξεστομίζαμε ένα υποστηρικτικό «Δεν πειράζει», «αυτά συμβαίνουν, συνέχισε…»; Αν ναι, το ερώτημα είναι γιατί δεν το κάνουμε και σε εμάς;

Δεν είναι λάθος να κάνουμε λάθη. Λάθος είναι να εστιάζουμε αποκλειστικά σε αυτά και να ξεχνάμε εντελώς να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας για τις μικρές νίκες που πετυχαίνει καθημερινά. Θεωρούμε αυτονόητα όσα καταφέρνουμε. Κι όμως: Το αυτονόητο που δεν υπενθυμίζεται σταματά να υφίσταται. Αν δεν φάμε μία μέρα, η υγεία μας δεν θα επηρεαστεί; Γιατί να μην επηρεάζεται η ψυχή μας αν δεν είμαστε ευγνώμονες μία μέρα; Αν δεν πούμε «Σ’ αγαπώ», «Σε ευχαριστώ», «Μπράβο» μία μέρα στον εαυτό μας;

Ας κάνουμε λοιπόν τον εξής διαχωρισμό: Άλλο κάνω εποικοδομητική αυτοκριτική κι άλλο αυτομαστιγώνομαι. Το πρώτο βήμα για να βελτιώσουμε τον εαυτό μας είναι να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Είμαστε και τα λάθη μας, και τα περιττά μας κιλά, και οι ρυτίδες μας και τα πιο αραιά μας μαλλιά. Αξίζουμε την αγάπη, ακόμα κι όταν δεν είμαστε τέλειοι. Ποιος είναι τέλειος για να έχουμε αυτή την απαίτηση από εμάς; Όχι, αυτό δεν είναι εφησυχασμός. Η αποδοχή είναι η αφετηρία από την οποία ξεκινάμε τις πτήσεις μας.

Αυτή η αγάπη και η αποδοχή γίνεται μια εσωτερική κινητήρια δύναμη που μας ωθεί στην αλλαγή. Αποδοχή σημαίνει και κάτι άλλο. Ότι συγχωρούμε τον εαυτό μας για τα λάθη του παρελθόντος. Είναι εντάξει που επιτρέψαμε να μας πληγώσουν κάποιοι άνθρωποι, που συμβιβαστήκαμε με δουλειές, με σχέσεις, με καταστάσεις που δεν μας άρεσαν, που αναβάλλαμε σημαντικά πράγματα, που δεν ζητήσαμε βοήθεια νωρίτερα. Η συγχώρεση μας βοηθά να κλείσουμε σε ένα χαριτωμένο κουτάκι του μυαλού τα περασμένα και να κάνουμε χώρο για όσα θα έρθουν.

Η αποδοχή μας επιτρέπει να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν, να παραδεχτούμε ότι αξίζουμε κάτι περισσότερο και να κινήσουμε για την κατάκτηση νέων κορυφών χρησιμοποιώντας ως πυξίδα τις κοιλάδες της ζωής
μας.

Γιώργο, Μαρία, Γιάννη, Αλίκη, Ανδρέα, Νίκο, Κατερίνα (μακάρι να μπορούσα να γράψω όλα τα ονόματα των δυνητικών αναγνωστών αυτού του κειμένου) …. αν σε είχα απέναντί μου αυτή τη στιγμή, θα σε κοιτούσα στα μάτια και θα σου έλεγα:

«Είσαι ωραίος όταν είσαι εσύ». Μα και κάτι ακόμα. «Γίνε ο εαυτός σου βελτιώνοντας τον εαυτό σου. Σου αξίζει ένας καλύτερος εσύ».

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Σου προτείνω να γίνεις «εγωιστής»

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Μπορεί όμως να είναι μόνιμη κατάσταση

Το πληγωμένο παιδί μέσα σου

Αγαπημένοι μου Συνοδοιπόροι,

Η επέτειος των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση μας βρίσκει σε μια ιδιαίτερη προκλητική περίοδο για τη χώρα μας αλλά και για όλο τον κόσμο. Οι πρόγονοί μας απέδειξαν ότι μια χούφτα ανθρώπων αρκεί για να αλλάξει η ιστορία του κόσμου. Έδωσαν την ψυχή και τη ζωή τους για αξίες όπως η ελευθερία και η δημοκρατία.

Άραγε εμείς σήμερα τιμούμε αυτές τις αξίες;

Υπάρχει μια φράση που δεν θα κουραστώ ποτέ να επαναλαμβάνω. Και να κουραστώ δηλαδή, θα συνεχίσω να την επαναλαμβάνω:

Η προσωπική ανάπτυξη είναι η σπουδαιότερη μορφή επανάστασης.

Ο σπουδαίος Μακρυγιάννης κάποτε μίλησε για την ανάγκη να είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Ήρθε η ώρα να διαφωνήσουμε μαζί του. Γιατί όταν το «εμείς» τείνει προς το συλλογικό κακό, ίσως πρέπει να επιστρέψουμε πίσω στο «εγώ». Αυτή τη φορά όχι για να το χαϊδέψουμε κι άλλο, αλλά για να το επαναπροσδιορίσουμε.

Αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε έναν, που θα αλλάξει μία, που θα αλλάξει έναν, κι έτσι να αλλάξουμε τον κόσμο, πρέπει να ξεκινήσουμε από το εγώ. Να βάλουμε στη ζωή μας την προσφορά, την ενσυναίσθηση, την ευθύνη, την ευγένεια, την αξιοπιστία. Αλλά και την αμφισβήτηση, την κριτική σκέψη, τον συνεχή επαναπροσδιορισμό.

Αν συντονισμένα κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, σε μερικές δεκάδες χρόνια μία από τις κόρες μας, ένας από τους γιους μας θα κυβερνήσει, αυτή τη φορά ακολουθώντας ένα νέο σύστημα αξιών: αγάπη, ανθρωπιά, αξιοπιστία, ειλικρινές ενδιαφέρον, αξιοκρατία. Τότε θα έρθει η πραγματική αλλαγή. Πρωτίστως, θα έχει ξεκινήσει από μέσα μας.

Η έμπνευση από το παρελθόν μας προκαλεί να την αξιοποιήσουμε. Όχι αύριο. Σήμερα. Να δώσουμε μέσα από τις πράξεις μας ελπίδα στις επόμενες γενιές, στα παιδιά μας, στα παιδιά των παιδιών μας, στον κόσμο (δηλαδή στους ανθρώπους) και στον κόσμο (δηλαδή στον πλανήτη).

Ελπίδα. Ποια ελπίδα; Αυτή που πεθαίνει τελευταία και ανασταίνεται πρώτη όταν βρεθούν πέντε άνθρωποι να πουν «όχι» σε όσα μας σκοτώνουν και «ναι» σε όσα μας ενώνουν. Και οι πέντε γίνουν εκατό και οι εκατό γίνουν χίλιοι και οι χίλιοι γίνουν «όλοι» και οι «όλοι» γίνουμε εμείς.

Ποιοι είμαστε «εμείς; Οι «άλλοι» είμαστε «εμείς». Αλλά δεν το ξέρουμε ακόμα. Αν αλλάξουμε εμείς, αλλάζουν όλοι.

Πώς αλλάζουμε εμείς; Αντιδρώντας και δημιουργώντας.

Τι σημαίνει «αντιδρώντας;». Αντιδρώντας σημαίνει εκφράζουμε ανησυχίες, λέμε «όχι» σε όσα «βιάζουν» την ψυχή μας, ζητάμε εξηγήσεις, διεκδικούμε όσα δικαιωματικά μας ανήκουν.

Τι σημαίνει δημιουργώντας; Δημιουργώντας σημαίνει κινούμαστε, προσπαθούμε, σκεφτόμαστε τον διπλανό μας, προτείνουμε λύσεις, οραματιζόμαστε και πρωτοπορούμε. Δεν δεχόμαστε ως αυτονόητα όσα μας σερβίρουν. Εφευρίσκουμε καινούρια αυτονόητα.

Ας μην ξεχνάμε πως η Γη κάποτε ήταν επίπεδη, ο σεισμός εκδίκηση της φύσης, η πτήση πολυτέλεια λίγων ζώων, οι γυναίκες-επιστήμονες όργανα του Σατανά. Δεν είναι να δείχνεις μπέσα στα αυτονόητα.

Τι άλλο σημαίνει δημιουργώντας; Δημιουργώντας σημαίνει πως την επόμενη μέρα εσύ κι εγώ θα δουλέψουμε μαζί, ενωμένοι, για να αλλάξουμε τον κόσμο. Ναι, ξέρω. Κάποιος μας είπε: «Δεν αλλάζει ο κόσμος, παιδί μου».

Ο κόσμος αλλάζει από εκείνους που παρακούν το: 

«Δεν αλλάζει ο κόσμος, παιδί μου».

Γιατί αλλάζει; Ο κόσμος αλλάζει γιατί αλλάζουμε εμείς. Ο κόσμος αλλάζει γιατί τον αλλάζουμε εμείς.

Πώς αλλάζει; Αλλάζοντας έναν, που θα αλλάξει μία, που θα αλλάξει έναν… αλλάζει ο κόσμος.

Τι χρειάζεται για να αλλάξει; Μονάχα δύο είναι τα συστατικά της αλλαγής: ο κόσμος κι εσύ.

Οπότε: Ας τον αλλάξουμε. Γιατί αλλάζει. Γιατί μπορούμε. Και γιατί ώρα του ήταν.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Εγώ…

Εσύ…
Αυτός…
Αυτή…
Εμ…

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Τα κωλόπαιδα της Ιστορίας: Η χρόνια ασθένεια του Ερντογάν

Ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας ως σύγχρονοι φύλαρχοι

Ας διαδώσουμε τον ιό. Είναι η μόνη λύση.

Πρέπει να ήμουν έφηβος όταν πρωτοδιάβασα τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη: «Κοίταξε το φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει». Χαράχτηκε μέσα μου χωρίς όμως τότε να καταλάβω το βαθύτερο νόημά της.

Πέρασαν τα χρόνια και εγώ αποφασισμένος να μην αφήσω τον φόβο να διαφεντεύει τη ζωή μου αποφάσισα να βρω τρόπο να τον ξεπεράσω. Μεγάλο λάθος. Προσπαθούσα να διώξω τελείως το φόβο από μέσα μου. Η μάχη φέρνει απώλειες ακόμα κι αν στο τέλος βγεις νικητής. Όχι, αυτόν τον πόλεμο δεν τον κέρδισα.

Αν θέλεις τη γνώμη μου, πρέπει να επιλέγεις τις μάχες σου. Διαφορετικά θα είσαι συνεχώς λαβωμένος. Κάποια στιγμή σταμάτησα να βλέπω τη ζωή σαν μάχη, άρα να ψάχνω για εχθρούς. Ξεκίνησα να τη βλέπω σαν παιχνίδι. Μάντεψε το αποτέλεσμα. Άρχισα να ψάχνω για συμπαίκτες. Τότε ήταν που σκέφτηκα: «Μπορεί ο φόβος να γίνει από εχθρός Συνοδοιπόρος;».

Μέσα από τη μελέτη μου πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά και τη δική μου εσωτερική ενδοσκόπηση συνειδητοποίησα κάτι που άλλαξε για πάντα τη σχέση μου με το φόβο. Ο φόβος σχετίζεται με το ένστικτο της επιβίωσης και είναι ένα συναίσθημα που έρχεται για να μας προστατεύσει. Είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, αναπόσταστο κομμάτι της ζωής. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δε φοβάται.

Συμφιλιώθηκα, λοιπόν, με το γεγονός ότι ο φόβος δεν θα με εγκαταλείψει ποτέ ολοκληρωτικά, μπορεί όμως να καταλαγιάσει. Το στοίχημα ήταν πια πώς θα καταφέρω να μη με ενοχλεί, να μην ορθώνεται ως εμπόδιο στον δρόμο μου, πώς θα καταφέρω να τον χρησιμοποιήσω ως τον σύμμαχο εκείνο που με βοηθά να προχωρήσω και όχι ως τον εχθρό που με γονατίζει.

Και η συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία επιβεβαίωσε τις σκέψεις μου. Ο τρόπος είναι απλός, κι ας ακούγεται κάπως απλοϊκός. Ο θεραπευτής σπρώχνει τον ασθενή να αντιμετωπίσει καταπρόσωπο την ιδέα ή το αντικείμενο που τον φοβίζει. Έτσι ο ασθενής βιώνει σε υπέρτατο βαθμό το άγχος που προκύπτει από τον φόβο (είτε πρόκειται για υψοφοβία, μικροβιοφοβία, αγοραφοβία είτε πρόκειται για φόβο δημόσιας έκθεσης ή φόβο αποτυχίας). Έπειτα από συχνές επαναλήψεις, και καθώς ο ασθενής αντιμετωπίζει τον φόβο του σε προστατευμένο περιβάλλον, το άγχος συχνά εξασθενεί. Με αυτόν τον τρόπο αρκετοί ασθενείς έχουν εντελώς διαφορετικές αντιδράσεις στα ερεθίσματα που κάποτε τους δημιουργούσαν φόβο.

Με άλλα λόγια, «δεν μπορείς πάντα να επιλέξεις αν θα φοβάσαι ή όχι. Μπορείς να επιλέξεις αν θα κάνεις αυτό που φοβάσαι, παρόλο που φοβάσαι».

Για να προχωρήσω τη σκέψη αυτή: «Κάθε φορά που φοβάσαι, εξασκείσαι να μη φοβάσαι κάνοντας αυτό που φοβάσαι».

Στο βίντεο που ακολουθεί δείχνω (παρασταστικά ελπίζω) πώς κάποιος κάνοντας αυτό που φοβάται φοβίζει το φόβο του και τελικά τον εξημερώνει. Ίσως τελικά αυτός να είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει κάποια στιγμή φίλος.

Δείτε το βίντεο εδώ

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Είναι πολύ εγωιστικό να φοβάσαι

Το αντίδοτο στον φόβο

Αν δεν είσαι έτοιμος, προχώρα

 

Σήμερα, με αφορμή την παγκόσμια μέρα της γυναίκας θα διαβάσουμε κυρίως ευχές και όμορφα λόγια. Είναι ταυτόχρονα ευκαιρία να ακουστούν προτάσεις και να αναζητήσουμε λύσεις. Δεν είμαστε ίδιοι. Και δεν θέλουμε να είμαστε ίδιοι. Άλλωστε: Δυο εσύ στην ίδια πόλη άλλωστε θα ήταν συνωστισμός. Είμαστε όμως ίσοι.

Η ισότητα των φύλων θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια ηθική, δίκαιη, αναγκαία και αυτονόητη συνθήκη που δεν αφορά και δεν ευεργετεί μόνο τις γυναίκες. Τα στερεότυπα άλλωστε αφορούν όλα τα φύλα και συνήθως εκφράζονται με λέξεις και φράσεις που άλλοτε πληγώνουν και προσβάλλουν και άλλοτε δημιουργούν άγχος και στεναχώρια.

Οι λέξεις, άλλωστε, είναι γεμάτες εικόνες και συμβολισμούς. Είναι φορτισμένες με συναισθήματα. Ο σωστός συνδυασμός από νότες γαληνεύει την ψυχή, ο σωστός συνδυασμός από χημικά υλικά φτιάχνει φάρμακα που σώζουν ζωές, ο σωστός συνδυασμός λέξεων μπορεί να ξεκινήσει, να λήξει πολέμους, να προκαλέσει το μίσος, τον έρωτα, να… αλλάξει τον κόσμο.

Περιοριστικές λέξεις και φράσεις που αφορούν τα φύλα:

Συχνά ακούμε τη φράση «εργαζόμενη μητέρα». Έχετε ακούσει τη φράση «εργαζόμενος πατέρας»; Κάτι σημαίνει αυτό και κάτι υπονοεί. Μήπως να το διερευνήσουμε;

Το άλλο σας λέει κάτι;

«Τι έγινε; Ακόμα να νοικοκυρευτείς; Ώρα σου είναι να κάνεις κανένα κουτσούβελο. Τι περιμένεις;».

Αν είσαι 30 ή 40 μην αφήσεις κανέναν να σου πει ότι είναι λάθος να μην παντρευτείς ή να μην κάνεις παιδιά. Ο τρόπος για να είναι κάποιος ευτυχισμένος δεν είναι να κάνει εκείνα που θα πείσουν τους άλλους ότι είναι ευτυχισμένος αλλά να κάνει όσα τον κάνουν ευτυχισμένο/η.

Είναι εντάξει να ακολουθείς την αλήθεια μέσα σου ενάντια σε επιβαλλόμενα «πρέπει».

Είναι εντάξει να παρακούς τις συμβουλές των ανθρώπων που διάγουν μια ζωή που καθόλου δεν ζηλεύεις.

Που τα έχουν κάνει χάλια στη ζωή τους αλλά συνεχίζουν να προσπαθούν να σε νουθετήσουν.

Είναι εντάξει να μην κάνεις σπασμωδικές κινήσεις για θέματα ζωής, μόνο και μόνο για να αποφύγεις την κριτική όσων δεν έχουν τίποτα πιο δημιουργικό να κάνουν από το να ασχολούνται μαζί σου.

Είναι εντάξει να επιλέγεις πώς να ζήσεις.

Άλλη ζωή δεν έχει ή και αν έχει, δεν είναι αυτός λόγος να σπαταλάς αυτή που τώρα έχεις.

Είναι εντάξει να είσαι ευτυχισμένος. Να είσαι ευτυχισμένη.

Είναι εντάξει να είσαι εσύ.

Άλλη κλασική φράση που συντηρεί τα στερεότυπα: «Κλαίνε μωρέ οι άντρες;».  Εννοείται ότι κλαίνε.

Και μία ακόμα: «Καλή νοικοκυρά δούλα και κυρά». Ούτε για αστείο τέτοια παιδιά. Άλλωστε, το μεταξύ σοβαρού και αστείου ενέχει πολύ περισσότερα στοιχεία σοβαρότητας από ότι αστεϊσμού. Αστείο είναι κάτι όταν γελάνε και οι δυο.

«Ο άντρας είναι η κολώνα του σπιτιού». Μα γιατί αυτό το βάρος στα νεαρά αγόρια που αναγκάζονται να ακούνε τέτοια κλισέ;

«Το πλύσιμο των πιάτων είναι γυναικεία δουλειά;». Τι είναι αυτό; Η εντέκατη εντολή του Μωϋσή και δεν το θυμάμαι;

«Η ανατροφή των παιδιών είναι γυναικεία υπόθεση». Την ώρα της ερωτικής πράξης δύο δεν συμμετέχουν; (τουλάχιστον)

Και κάτι άλλο που αρχικά φαίνεται αθώο. «Έλα να σε βοηθήσω στις δουλειές σου». Αν το πει αυτό ένας άντρας σε μια γυναίκα είναι σαν να ομολογεί ότι ο ρόλος του είναι να αλαφρύνει ένα βάρος που ανήκει μόνο σε εκείνη. Πόσο διαφορετικό είναι το «σε βοηθάω» από το «μοιράζομαι μαζί σου αυτά που πρέπει να γίνουν»;

Και πάμε στο: «Ο άντρας φέρνει τα λεφτά και η γυναίκα κρατά το σπίτι». Παιδιά αποφασίστε. Ο άντρας είναι η κολώνα του σπιτιού ή η γυναίκα κρατά το σπίτι; Εκτός κι αν η γυναίκα κρατά την κολώνα, που είναι ο άντρας.

Πέρα από την πλάκα, θα μείνω λίγο στο «ο άντρας φέρνει τα λεφτά». Έχουμε φορτωθεί με αυτήν την τεράστια ευθύνη και ζούμε μόνιμα με το άγχος για το αν είμαστε «αρκετά άντρες». Κι όμως, δεν είναι το πορτοφόλι ένδειξη ανδρισμού.

Πριν ακόμα ιδρύσω τον οργανισμό IslandofMan Philosophy, νέος συγγραφέας τότε, δεν είχα εκδώσει ούτε μισό έργο μου. Το όνειρο όμως ήταν πάντα αυτό. Η Εύα τότε ετοιμαζόταν να δώσει ΑΣΕΠ για να γίνει καθηγήτρια ειδικής αγωγής σε σχολείο. Οικονομικά ήμασταν σε πολύ κακή κατάσταση. Ως ωρομίσθιος καθηγητής Στρατηγικής και Καινοτομίας σε ιδιωτικό κολέγιο κέρδιζα ελάχιστα.

Της είπα τότε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, – μιλάμε για το 2008 -, «θα σε πείραζε να μείνω εγώ σπίτι για μερικά χρόνια, να αφοσιωθώ στην τέχνη μου, να αναλάβεις εσύ να μας στηρίξεις οικονομικά, μέχρι να γίνω διάσημος συγγραφέας; Μετά θα είμαστε άνετοι οικονομικά».

«Εννοείται», μου απάντησε. Και το εννοούσε. Με χαλάρωσε απίστευτα. Δεν έμεινα ποτέ στο σπίτι, προφανώς, αλλά ένιωσα ελεύθερος να συγκεντρωθώ στο όνειρό μου, χωρίς εκείνη να πληγώσει το δικό της. Ένιωσα ασφαλής μέσα στην ανασφάλειά μου. Με βοήθησε να ανοίξω τα φτερά μου. Με έκανε να νιώσω ότι με έχει επιλέξει λόγω των ποιοτικών  χαρακτηριστικών της προσωπικότητάς μου.

Η φιλοσοφία αυτή μας βοήθησε να χτίσουμε, ο καθένας στον τομέα του, πράγματα που θεωρούσαμε σημαντικά. Πόσοι άνδρες δεν ανοίγουν τα φτερά τους γιατί νιώθουν ότι πρέπει να παίξουν έναν συγκεκριμένο ρόλο στον οποίο έχουν εγκλωβιστεί. Του άνδρα κυνηγού, του κουβαλητή;

Πόσες γυναίκες δεν ανοίγουν τα φτερά τους γιατί έχουν εγκλωβιστεί στο δικό τους ρόλο, μόνο ως μητέρες, μόνο ως νοικοκυρές κτλ. με αποτέλεσμα να μην αναδεικνύουν τις δημιουργικές τους ικανότητες; Πόσα ζευγάρια ακριβώς λόγω αυτού του εγκλωβισμού, δεν στηρίζουν ο ένας τον άλλον και δεν χτίζουν μαζί; Και πού θα μπορούσαν να φτάσουν;

Κλείνοντας, θέλω να πω με αφορμή τη σημερινή ημέρα, χρόνια πολλά, όχι μόνο στις γυναίκες, αλλά και στους άνδρες. Όχι μόνο στους άνδρες, μα σε όλα τα φύλα.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Είμαι κι εγώ εδώ. Δίπλα σου!

Κλαίνε γιαγιά οι άντρες. Και τα καλά παιδιά να δεις πως κλαίνε

Τιμή στον άνδρα που αγαπά τη γυναίκα του

Το κίνημα #metoo δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους που βρίσκουν το θάρρος να δημοσιοποιήσουν το γεγονός ότι κακοποιήθηκαν. Αφορά όλους εκείνους που οφείλουν να τους στηρίζουν όταν αυτό συμβεί.

Τους ανθρώπους που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να τιμωρηθούν οι ένοχοι, αλλά και για να μην επαναληφθεί από άλλους θύτες το ίδιο ή παρόμοιο γεγονός, στα ίδια ή σε άλλα θύματα.

Ο άνθρωπος είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο, το άθλιο και το υπέρτατο, το υπάνθρωπο και το υπεράνθρωπο. Δυστυχώς η κακοποίηση αφορά και παιδιά. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο έγκλημα, περισσότερο απάνθρωπο από αυτό. Κακοποιητική συμπεριφορά δεν είναι μόνο η ασέλγεια αλλά και η λεκτική ή η ψυχολογική βία. Κάθε φορά που ένα παιδί πληγώνεται, παραβιάζεται η ίδια μας η φύση, πληγώνεται ολόκληρη η ανθρωπότητα.

Αν μπορούσα να κοιτάξω στα μάτια όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν υποστεί τέτοιες αποτρόπαιες, απάνθρωπες πράξεις, παιδιά ή ενήλικες, θα τους έλεγα τα παρακάτω:

#ΚΙΕΓΩ (#metoo) αηδιάζω στην ιδέα ότι βίωσες σεξουαλική βία.

#ΚΙΕΓΩ τρελαίνομαι που έπεσες θύμα εκβιαστικών πρακτικών.

#ΚΙΕΓΩ θυμώνω που ο εκάστοτε εξουσιαστής δεν σου αναγνωρίζει το αναφαίρετο δικαίωμα να ορίσεις το σώμα σου. Και που μετά ρωτά «Γιατί καθυστέρησες;». «Γιατί βρέθηκες μόνη/μόνος μαζί του;». «Τι περίμενες δηλαδή;». «Γιατί ήσουν ανάλαφρα ντυμένη;».

Ξέρεις γιατί λέω #ΚΙΕΓΩ; Γιατί βάζω τον εαυτό μου στη θέση σου και πονάω. Νιώθω το ξένο βάρος πάνω στο δικό μου σώμα, τον ιδρώτα του στο μέτωπό μου, το σκάρτο χνώτο του δίπλα από το στόμα μου. Η ψυχή μου αρρωσταίνει κι ας μην έχω βρεθεί ποτέ εκεί που τότε βρέθηκες εσύ.

Και μετά αναρωτιέμαι. Αν εγώ εξεγείρομαι μονάχα στην ιδέα, πόσο βαθύς είναι ο δικός σου πόνος; Αυτός που ακόμα κουβαλάς μέσα σου. Περίμενες ο χρόνος να περάσει, όχι για να κλείσει η πληγή μα για να γίνει σημάδι. Τέτοιο ώστε να είναι ορατό με μια πολύξερη ματιά.

Για το σημάδι μπορείς να μιλήσεις. Την ώρα που τρέχει η πληγή παλεύεις να επιβιώσεις. Πόσο σε καταλαβαίνω. Μην αφήσεις κανέναν να σε κάνει να νιώσεις άσχημα που άργησες να μιλήσεις. Όχι, δεν άργησες. Φρόντιζες την πληγή. Μίλησες όταν έπρεπε. Δεν θα σου στερήσουν την μητρότητα κι αυτής σου της απόφασης. Είναι δική σου, όπως και το σώμα σου.

Το δικό σου σημάδι είναι ο δικός μας οδηγός. Μας το χαρίζεις απλόχερα. Πυξίδα για το «μετά». Κάθε δικό σου σημάδι μια λιγότερη πληγή στην ψυχή και στο σώμα ενός παιδιού, μιας γυναίκας, ενός άνδρα αύριο.

Τόση ώρα με ακούς να σου λέω #ΚΙΕΓΩ… γιατί είμαι εδώ. Είμαι εδώ #ΕΓΩ. Για σένα. Για όλα τα θύματα του κόσμου. Πονώ μαζί τους. Μα κυρίως πονώ που δεν κατάφερα να αλλάξω τον κόσμο λίγο παραπάνω… για σένα. Συγγνώμη. Σ’ αγαπώ!

Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Ήμουν αγοράκι 10 χρονών και πήγε να με βιάσει

Big Brother: “Αλλιώς έχει βιασμό”. Η πραγματική αιτία πίσω από την εμετική φράση

Ισόβια σημαίνει δικαίωση (για την Ελένη Τοπαλούδη)

Η Μαρία χαμογέλασε στον Σταύρο. Κάτι σκίρτησε μέσα του. Άλλαξε η βιοχημεία του σώματός του. Χάρηκε. Χάρηκε πολύ.

Όταν έφτασε στο σπίτι του, τον υποδέχτηκε η κοπέλα του, η Σοφία. Ο Σταύρος της έδωσε ένα διαφορετικό φιλί, μια διαφορετική αγκαλιά. Της είπε «Σ’ αγαπώ, Σοφία» όπως δεν το είχε πει ποτέ ξανά. Η Σοφία έλαμψε.

Τηλεφώνησε στη φίλη της τη Μοίρα. Η Μοίρα ένιωθε μόνη. Ήταν στα πρώτα στάδια της κατάθλιψης. Της ανέβασε τη διάθεση. «Η ζωή είναι ωραία», της είπε η Σοφία. «Η ζωή είναι μικρή», της απάντησε η Μοίρα. «Η ζωή δεν είναι μικρή. Όταν δεν εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο, η ζωή γίνεται κενή και φαίνεται μικρή. Η ζωή είναι μικρή όταν τη σπαταλάμε», της ανταπάντησε η Σοφία.

Η Μοίρα συνειδητοποίησε ότι η ζωή είναι ωραία. Έπειτα συνειδητοποίησε ότι η ζωή μπορεί να γίνει μικρή όταν τη σπαταλάμε. Κάλεσε τον Ιάσονα στο τηλέφωνο. Ο Ιάσονας Παλάνης αγαπούσε δέκα χρόνια τώρα τη Μοίρα. Παλαιότερα, της είχε προτείνει να πάει μαζί του στη Νότια Αφρική. Ήταν γιατρός εκεί. Χωρίς σύνορα, μα με τεράστια αποθέματα αγάπης. Η Μοίρα είχε αρνηθεί. Αυτή τη φορά δεν αρνήθηκε. Του ζήτησε εκείνη να πάει να τον βρει στην Αφρική.

Η Μοίρα και ο Ιάσονας συναντήθηκαν στην Αφρική. Σύντομα αγαπήθηκαν. Αποφάσισαν ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Ενώθηκαν. Από την ένωσή τους προέκυψε η Μαρία.

Τη Μαρία την έλκυε ο ανθρώπινος πόνος. Μια πιο πολύ η θεραπεία του. Από μικρή περνούσε τις μέρες της στις φτωχογειτονιές της Αφρικής, ανάμεσα στα πεινασμένα παιδιά και σ’ εκείνα που τα θέριζαν οι αρρώστιες. Λίγο νερό, λίγο φαγητό, λίγη αγάπη. Αυτά μπορούσε να προσφέρει ως παιδί. Βοηθούσε με κάθε τρόπο όποιον βρισκόταν στον δρόμο της. Από τότε που θυμόταν τον εαυτό της, αυτό έκανε. Βοηθούσε. Ένιωθε πως όσο υπήρχε δυστυχία, θα ήταν δυστυχισμένη. Έβαλε στόχο να εξαλείψει τη δυστυχία από τον πλανήτη. Να γίνει ευτυχισμένη.

Η Μαρία σπούδασε ιατρική στην Αμερική. Δεν ξέχασε ποτέ την Αφρική. Δούλεψε σε ένα ερευνητικό κέντρο στην Ελβετία. Δεκαπέντε χρόνια έψαχνε μια απάντηση. Μια μέρα τη βρήκε. Οι εφημερίδες έγραψαν: «Παγκόσμια γιορτή. Οριστική θεραπεία όλων των ειδών κορωνοιού από τη δόκτορα Μαρία Παλάνης».

Κατά μια διαβολική σύμπτωση, σε αυτή την ιστορία όλα ξεκίνησαν από μια Μαρία, εκείνη που χαμογέλασε στον Σταύρο. Και κατέληξαν σε μια Μαρία, εκείνη που νίκησε τον κορωνοιό. Τελικά, ποια Μαρία άλλαξε τον κόσμο;

Η παραπάνω ιστορία, ελαφρώς παραλλαγμένη, αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο μου «Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;» (στη θέση του κορονωνοϊού τότε είχα γράψει καρκίνου).

Όσο παλεύουμε με τον ιό, ας εξαπλώσουμε έναν άλλον, υγιή αυτή τη φορά, τον ιό της αγάπης.

Άλλωστε, η αγάπη όταν προσφέρεται πολλαπλασιάζεται και επιστρέφει ενδυναμωμένη στην πηγή της. Και το μέσο διάδοσης της αγάπης είναι οι μικρές ή μεγαλύτερες πράξεις προσφοράς. Ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσουμε την δύναμη του ιού, δηλαδή την εκθετική ανάπτυξη, εναντίον του.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Ο υγιής ιός της ευθύνης

Έχουν ξεκινήσει οι συνειδητοποιήσεις των θαυμάτων

Ξανά

Αγαπημένοι μου Συνοδοιπόροι,

Ο χρόνος είναι ένας απολύτως περιορισμένος πόρος. Δεν βρίσκεται σε αφθονία. Ένας πόρος που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τον ελέγχουμε όταν τον μετράμε χρησιμοποιώντας την εφεύρεση που λέγεται ρολόι. Τελειώνει για όλους, κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε όσο ζούμε.

Η στιγμή, η ώρα, η μέρα, η εβδομάδα, ο μήνας, ο χρόνος γλιστράνε μέσα από τα χέρια μας. Κι όμως. Η ζωή δεν είναι μικρή. Φαίνεται μικρή όταν την σπαταλάμε. Γι’ αυτό και πρέπει να αξιοποιούμε την κάθε ημέρα! Όλοι το γνωρίζουμε. Το θέμα είναι, το κάνουμε;

Αν απαντήσατε στον εαυτό σας «όχι όσο θα μπορούσα», είναι εντάξει. Είναι εντάξει να κάνουμε λάθη, είναι εντάξει να ξεχάσουμε προσωρινά τους στόχους και τις επιθυμίες μας. Αυτό που δεν είναι εντάξει είναι να μην διορθώσουμε το λάθος αφού το συνειδητοποιήσουμε. Άλλωστε, η ευθεία είναι πολλές διορθωμένες «στροφές». Το ίδιο και η επιτυχία. Πολλά διορθωμένα λάθη.

Πόσα πράγματα θέλουμε να κάνουμε μέσα στην ημέρα και τα ξεχνάμε ή τα αναβάλλουμε για όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή; Οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για το τάιμιγκ, δηλαδή την κατάλληλη στιγμή, σαν να είναι κάτι που εξαρτάται από όλους τους άλλους εκτός από εκείνους. Αν περιμένουμε τις συνθήκες να διαμορφωθούν, μάλλον θα περιμένουμε για πάντα. Ο τρόπος να διαμορφωθούν οι συνθήκες κατάλληλα είναι να μην περιμένουμε να διαμορφωθούν αλλά να τις διαμορφώσουμε.

Πώς; Ξεκινώντας από τα απλά καθημερινά πράγματα.

Αν μου επιτρέπετε, δεν έχει νόημα να εύχεστε αυτά που περνάνε από το χέρι σας. Χάνετε χρόνο περιμένοντας κάτι που μπορείτε να δημιουργήσετε. Εύχομαι να εύχεστε λιγότερο και να πραγματοποιείτε περισσότερο. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος οι ευχές σας να γίνουν πραγματικότητα.

Οπότε, κάθε πρωί οργανώστε στο ημερολόγιό σας το πλάνο δράσης της ημέρας γράφοντας όσα έχετε στόχο να κάνετε. Ορίστε πότε θα πράξετε τι.

Μόλις ολοκληρώσετε κάτι, διαγράψτε το. Τη στιγμή που σβήνετε κάτι από το ημερολόγιό σας ενεργοποιείται το σημείο του εγκεφάλου που απελευθερώνει ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη ενεργοποιείται σε στιγμές απόλαυσης, ωθεί τον άνθρωπο να αναλάβει δράση και βοηθά στη συγκέντρωση. Αυξάνει την περιέργεια, την αισιοδοξία, δίνει κίνητρο, αυξάνει τη θέληση για μάθηση, βελτιώνει την παραγωγικότητά μας και συνδέεται με τη διάθεση για πρόοδο και κατάκτηση στόχων σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.

Ξέρω ότι μπορεί να δυσκολεύεστε, ξέρω ότι μπορεί να σας φαίνεται άβολο αλλά πιο άβολο θα σας φανεί να ξυπνήσετε ένα πρωί μετά χρόνια και να νιώσετε ότι έχετε «σκοτώσει» ημέρες από τη ζωής σας.

Ο λόγος που δημιούργησα το βιβλίο – ημερολόγιο «Γράψε τη δική σου Ιστορία» (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ) είναι αυτός ακριβώς. Για να αποκτήσουν όσο δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι ένα εργαλείο, ένα ξυπνητήρι, μια υπενθύμιση ότι η ζωή είναι αυτό που βιώνουμε και όχι μόνο αυτό που περιμένουμε να ‘ρθει. Ταυτόχρονα, να αποκτήσουν μια συντροφιά στα εύκολα και στα δύσκολα. Έναν Συνοδοιπόρο που θα βρίσκεται δίπλα τους για τουλάχιστον 12 μήνες.

Ζήστε το τώρα πριν έρθει το αύριο και γίνει ένα άλλο σήμερα που μπορούσατε να ζήσετε χθες.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Πώς καταπολέμησα την αναβλητικότητά μου

Δεν μπορείς να μην μπορέσεις. Να ένα “δεν” με νόημα

Αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν σε όποιες συνθήκες

Δημοσιεύω το παρακάτω κείμενο αφτιασίδωτο, ατημέλητο, ακριβώς όπως μου το έστειλαν. Αυτή η Αλήθεια πρέπει να βγει ασμίλευτη. Δεν είναι το πρώτο μήνυμα που λαμβάνω και αφορά σεξουαλική παρενόχληση ή άλλου είδους κακοποιητική συμπεριφορά. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, όμως, μου ζήτησε να το δημοσιεύσω ανώνυμα. Γι’ αυτό και το κάνω. Μας παρουσιάζει την πλευρά ενός αγοριού, τώρα άντρα, που σχεδόν βιάστηκε. Κι όμως, ο «παραλίγο βιασμός» του σώματος είναι βιασμός της ψυχής.

«Γιατί τώρα; Γιατί ανώνυμα;», αναρωτιέται ο ίδιος στο κείμενο. Και δίνει, πάλι ο ίδιος, αφοπλιστικές απαντήσεις. Καθώς έφτανα στο τέλος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. «Βαρύ το γ@μημένο χρέος να σου εμπιστεύονται οι άνθρωποι τέτοιες σκέψεις», αναλογίστηκα. «Αλήθεια Νικολάκη;», συμμαζεύτηκα. «Τι να πουν εκείνοι, αν εσένα σου πέφτει βαρύ το μοίρασμα;». Πράγματι, αν εγώ έκλαψα μόνο με την περιγραφή των συναισθημάτων, τι πέρασε αυτό το αγόρι; Τι περνάνε οι γυναίκες και οι άνδρες που κακοποιούνται στην ψυχή και στο σώμα τόσα χρόνια;

«Αγόρι μου, και απευθύνομαι τόσο στο δεκάχρονο παιδάκι μέσα σου όσο και στον ώριμο άντρα, ξέρω ότι διαβάζεις αυτές τις λέξεις. Είμαι δίπλα σου! Μόνο αυτό ξέρω να κάνω. Άλλο τρόπο να φροντίσω την πληγή δεν ξέρω. Πονώ μαζί σου. Μα κυρίως πονώ που δεν κατάφερα να αλλάξω τον κόσμο… για σένα…»

Νικόλας Σμυρνάκης

——

«Ήμουν 10 ετών αγοράκι, αυτός περίπου 20, πήγαινα συχνά σπίτι του, οι γονείς μας ήταν συνάδελφοι, έκαναν παρέα και βρισκόμαστε συχνά σε συγκεντρώσεις, τραπέζια κλπ. Παίζαμε χαρτιά πολλές φορές και μου έδειχνε κόλπα. Κάποια στιγμή έλειπαν οι δικοί μου και έβγαλε μια διαφορετική τράπουλα να παίξουμε.

Είχε πάνω στάσεις του σεξ και άρχισε να μου εξηγεί διάφορα. Κατέβασε το παντελόνι μου και άρχισε να τρίβει το μόριό του πάνω στον πρωκτό μου. Αντέδρασα και ευτυχώς σταμάτησε χωρίς να εισχωρήσει. Δεν επαναλήφθηκε γιατί απλά δεν πήγα ποτέ ξανά σπίτι του.

Έφυγα για σπουδές από την μικρή πόλη που ζούσα τη σκηνή. Αυτή όμως με βασάνιζε αδιάκοπα. Σκέφτηκα να του κάνω κακό, ότι του αξίζει να καταλήξει στη φυλακή και να τον βιάζουν καθημερινά. Πέρασε από το μυαλό μου να τον σκοτώσω!

Δεν μίλησα ποτέ σε κανέναν. Καθώς περνούσαν τα χρόνια σχεδόν ξέχασα το περιστατικό, μου το θύμιζαν οι σπάνιες συναντήσεις μας στις διακοπές. Συμπεριφέρεται μέχρι σήμερα σα να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Είναι πατέρας δύο παιδιών, έχει μια φαινομενικά χαρούμενη οικογένεια. Ανατριχιάζω στη σκέψη ότι έχει ακόμη την ίδια ανωμαλία!

Δε μίλησα ποτέ σκεπτόμενος ότι σε μια κλειστή κοινωνία θα ήταν για εμένα πολύ ντροπιαστικό, επίσης η αναστάτωση, τα προβλήματα και η στεναχώρια που θα προκαλούσα στους γονείς μου ήταν αποτρεπτικός παράγοντας. Τα τελευταία χρόνια δεν τον συνάντησα καθόλου και το σκηνικό είχε σχεδόν διαγραφεί από τη μνήμη μου μέχρι που έγινε ντόρος με την καταγγελία της Μπεκατώρου.

Σκέφτηκα να βγω δημόσια και να πω τι έγινε, δεν έχω τα κότσια να το κάνω. Δε θέλω να χαλάσω την εικόνα μου, ούτε βρίσκω λόγο να αντικρύσω βλέμματα λύπης. Κάποιοι θα το θεωρήσουν αστείο, ίσως κάνουν πλάκα. Κι εγώ το κάνω πλέον. Για αυτό όταν με ρώτησε ο Νικόλας τι έγινε του είπα γελώντας ότι «Μου τον ακούμπησε απλά λίγο, δεν τον έφαγα». Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μίλησα, τον εμπιστεύομαι απόλυτα και μέσω του IslandofMan Philosophy πρότεινα να βγει ανώνυμο.

Όποιος αναρωτιέται «Γιατί τώρα;» μπορώ να του πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι για να φτάσει το «τώρα» κάποιου και να βγει να πει δημόσια ότι ήταν θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης ή, ακόμη χειρότερα, βιασμού, έχουν περάσει πολλές νύχτες με κλάμα, πόνο, οργή και ένα γαμημένο γιατί.

Νικόλα σε ευχαριστώ! Μόλις σου είπα το περιστατικό δύο λέξεις σου με έκαναν να κλάψω ξανά, αυτή τη φορά από χαρά. «Είμαι εδώ», είπες, και ένιωσα ότι ήσουν κυριολεκτικά δίπλα μου».

 

Σχετικότατα άρθρα:

ΣΟΦΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ (#metοo)

Big Brother: “Αλλιώς έχει βιασμό”. Η πραγματική αιτία πίσω από την εμετική φράση

Ισόβια σημαίνει δικαίωση (για την Ελένη Τοπαλούδη)

Για ένα «αλλιώτικο» 2021

1) Το να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να κάνεις κάτι σημαντικό είναι παραλογισμός. Όσο πιο πολύ περιμένεις τόσο πιο ακατάλληλες στιγμές προκύπτουν.

2) Το να μην εκτιμάς αυτά που έχεις, όταν τα έχεις, είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από ότι νομίζαμε ως τώρα. Κι αυτό το καταλαβαίνεις όχι όταν απλά χάσεις κάτι σημαντικό, αλλά όταν στερηθείς τα αυτονόητα. Ελευθερία, ταξίδι, διασκέδαση, παρέα με φίλους, συναναστροφή με οικογένεια.

3) Το να βρεις, να αποδεχτείς και να εκφράσεις την αλήθεια μέσα σου είναι το πιο δύσκολο εγχείρημα στη ζωή σου. Μα και το πιο εξιλεωτικό. Χωρίς αυτό τίποτα δεν έχει νόημα.

4) Ένα βιβλίο μπορεί να γραφτεί 6 φορές σε διάστημα 2 χρόνων. Και ο συγγραφέας του να μην τρελαθεί ???? (κι όμως είμαι ακόμα εδώ).

5) Το ένστικτο επιβίωσης είναι για την πλειοψηφία του κόσμου πιο ισχυρό από την ανάγκη για πρόοδο, αγάπη και πληρότητα. Χωρίς αγάπη, πρόοδο και πληρότητα όμως δεν ζούμε, φυτοζωούμε.

6) Ο φόβος είναι το πιο συχνά απαντούμενο συναίσθημα. Γι’ αυτό και τόσο εμπορικό. Έχει τη δύναμη να καθορίζει όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο ενός ανθρώπου αλλά κάθε πτυχή της ζωής του. Αν δεν αντιδράσουμε θα μας κατασπαράξει. Ο καταλληλότερος τρόπος αντίδρασης είναι να τον εξημερώσουμε. Να τον μετατρέψουμε σε φίλο και σύμμαχο.

7) Ο φόβος γίνεται κίνητρο πράξεων και αδιανόητης προόδου όταν κάνεις αυτό που φοβάσαι.

8) Τον φόβο τείνουν να τον χρησιμοποιούν ως μέσο χειραγώγησης οι κρυφοφοβισμένοι. Τον θάβουν βαθιά για να δείχνουν σημαντικοί και θαρραλέοι. Για να τον ξεφορτωθούν από μέσα τους τον μεταφέρουν στους συνανθρώπους τους με την μορφή απειλών και επιβολών.

9) Σε μια διαχείριση κρίσης οι άνθρωποι τείνουν να επιλέγουν την πιο εύκολη λύση παρόλο που γνωρίζουν ότι είναι ξεκάθαρα η χειρότερη λύση.

10) Το να κοιτάζεις μακροπρόθεσμα είναι πιο έξυπνο από το να κοιτάζεις βραχυπρόθεσμα. Το βραχυπρόθεσμα εμπεριέχεται στο μακροπρόθεσμα.

11) Η ελπίδα είναι προϋπόθεση για την ύπαρξη. Δεν πρέπει να αφήσεις κανέναν να σου τη στερήσει.

12) Το αναπάντεχο είναι λόγος ύπαρξης. Βρες τρόπο να το προσκαλείς καθημερινά στη ζωή σου.

13) Οι μεγάλοι στόχοι μπορεί προσωρινά και λόγω περιστάσεων να είναι αδύνατον να επιτευχθούν. Αν έχεις όραμα όμως, αν έχεις πυξίδα, δεν σε νοιάζει ο προορισμός αλλά η κατεύθυνση. Βόρεια μπορείς να προχωρήσεις σε κάθε περίσταση. Απλά αλλάζεις το μέσο και συνεχίζεις.

14) Η πορεία κρατά πιο πολύ από το αποτέλεσμα. Αν δεν την απολαμβάνουμε, κάτι δεν έχουμε καταλάβει καλά από το δώρο που λέγεται ζωή.

15) Όταν παλεύεις για όσα θεωρείς σημαντικά, βγαίνεις πάντα κερδισμένος. Ακόμα κι όταν χάνεις.

16) Η ζωή είναι γ@μ@τη. Σε κάθε περίσταση. Αν δεν την παρατήσεις, αν συνεχίσεις να τη διεκδικείς θα σε ανταμείψει. Αργά ή γρήγορα. Όπως κάθε καλή σύντροφος.

Ευχές για ένα «αλλιώτικο» 2021.
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Η ενσυναίσθηση θα σώσει τον κόσμο

3 βιβλία για ένα «αλλιώτικο» 2021

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Μπορεί όμως να είναι μόνιμη κατάσταση

“Μακάρι να το ήξερα όταν ήμουν νεότερος. Όταν ήμουν παιδί”. Το έχετε πει ποτέ αυτό;

Πόσο θα θέλαμε να πάμε πίσω στο παρελθόν για να αλλάξουμε πράγματα. Συχνά πιστεύουμε ότι πλέον είναι αργά. Και ναι, μπορεί σήμερα να είναι λίγο αργότερα από ό,τι ήτανε παλαιότερα, ποτέ όμως δεν είναι πραγματικά αργά.

Αν περιμένουμε τις συνθήκες να διαμορφωθούν, μάλλον θα περιμένουμε για πάντα. Ο τρόπος να διαμορφωθούν οι συνθήκες κατάλληλα είναι να μην περιμένουμε να διαμορφωθούν αλλά να τις διαμορφώσουμε.

Και ξέρετε κάτι; Γιατί να περιμένουμε άλλο; Δεν χρειάζεται να αλλάξει ο κόσμος για να αλλάξουμε εμείς. Κάθε ημέρα, μπορεί να είναι και μια νέα αρχή στη ζωή μας. Και η αφορμή για αυτή την αλλαγή μπορεί να αποτελέσει ένα καλό βιβλίο.

Ένα βιβλίο που περιέχει όσα θα θέλαμε να γνωρίζαμε εδώ και χρόνια.

Είναι κάποια βιβλία που όποτε κι αν φτάσουν στα χέρια μας μπορούν να αναδιαμορφώσουν τα πάντα μέσα μας. Και το “μέσα” μας πόσο ορίζει το γύρω μας!

Αυτά τα βιβλία αξίζει να κάνουμε δώρο στον εαυτό μας. Γιατί ταυτόχρονα του κάνουμε δώρο την απόλαυση της πορείας προς κάθε μας προορισμό.

Αυτά τα βιβλία αξίζει να κάνουμε δώρο στους δικούς μας ανθρώπους. Γιατί ταυτόχρονα τους κάνουμε δώρο την εκπλήρωση των στόχων τους.

Τώρα που βιώνουμε μια δύσκολη συνθήκη, σας προτείνουμε τρία ξεχωριστά βιβλία του Νικόλα Σμυρνάκη που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, με την ευχή να αποτελέσουν το έναυσμα για τη δική σας νέα αρχή!

 

Γράψε τη δική σου Ιστορία

Πρόκειται για ένα βιβλίο, ημερολόγιο, τετράδιο προτροπών και προτάσεων, ένα εργαλείο, ένα ξυπνητήρι, μια υπενθύμιση ότι η ζωή είναι αυτό που βιώνουμε και όχι μόνο αυτό που περιμένουμε να ‘ρθει. Ταυτόχρονα, αποτελεί μια συντροφιά στα εύκολα και στα δύσκολα. Έναν Συνοδοιπόρο που θα βρίσκεται δίπλα σας για τουλάχιστον 12 μήνες.

Το βιβλίο αυτό θα σας μυήσει στην εκπληκτική έννοια της «Πυξίδας» η οποία είναι ικανή να αφαιρέσει κάθε άγχος που σχετίζεται με την επίτευξη των στόχων:

Από τη στιγμή που αποκτάς Πυξίδα, δεν βιάζεσαι πια. Όχι, δεν καθυστερείς, αλλά δίνεις χρόνο στην απόλαυση. Η άφιξή σου στον προορισμό, άλλωστε, θα κρατήσει μονάχα μια στιγμή. Η διαδρομή προς τα εκεί μπορεί να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή. Την ημέρα που την βρίσκεις, αλλάζεις προορισμό. Εκείνη την ημέρα, προορισμός σου γίνεται η κάθε στιγμή μέχρι αυτόν. 

Ετοιμαστείτε να παραδώσετε στον κόσμο τον καλύτερο εαυτό σας.

 

Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια διαρκή υπενθύμιση της δύναμης που κρύβει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Εμπνέει, παρακινεί και ταυτόχρονα σας καθοδηγεί μέσα από απλές, κατανοητές και διασκεδαστικές τεχνικές να αναδείξετε τον ιδανικό σας εαυτό, τον ηγέτη μέσα σας.

Η δική σας πολυπόθητη επιτυχία βρίσκεται πολύ πιο κοντά από ό,τι πιστεύατε, περιμένατε, φανταζόσασταν. Κοντά σας, δίπλα σας, έτοιμη να την ανακαλύψετε. Αρκεί να απλώσετε το χέρι στο «κομοδίνο», εκεί που τόσο καιρό «κρυβόταν».

Ή μήπως κρύβεται ακόμα πιο κοντά, δηλαδή μέσα σας;

 

Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

«Στην αρχή όλα είναι χάος. Έπειτα έρχεται πάντα η αρμονία». Μία αγαπημένη φράση του βιβλίου που το κάνει πιο επίκαιρο από ποτέ! Πώς θα προκύψει όμως αυτή η αρμονία; Επίσης να ευτυχήσει για να πετύχει κανείς ή να πετύχει για να ευτυχήσει; Ιδού η απορία.

Οι απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα σε ένα βιβλίο που συνδυάζει φιλοσοφία, προσωπική ανάπτυξη και μυθοπλασία καταρρίπτοντας μύθους γύρω από την ευτυχία και την επιτυχία.

Ταυτόχρονα αποκαλύπτει τις πιο δημιουργικές ιδέες για μια ζωή γεμάτη Πρόοδο, Αγάπη και Πληρότητα.

 

Ο  Νικόλας Σμυρνάκης είναι συγγραφέας, δημιουργός της φιλοσοφίας Ανθρώπου στο ΝηΣί (IslandofMan Philosophy), ιδρυτής του IslandofMan Academy.

Ανακαλύψτε όλα τα βιβλία του εδώ

Ευχές για μια αριστουργηματική ζωή!

ΥΓ

Αν επιθυμείτε ιδιόχειρη αφιέρωση του συγγραφέα, κάρτα με απόφθεγμα και σελιδοδείκτες (το σετ 3 βιβλίων δεν έχει μεταφορικά) πατήστε εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Η ενσυναίσθηση θα σώσει τον κόσμο

3 βιβλία για ένα «αλλιώτικο» 2021

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Μπορεί όμως να είναι μόνιμη κατάσταση

Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εναλλακτική Δράση (ΠΗΓΗ)

———

Η αλήθεια είναι ότι τα υλικά αγαθά δεν φέρνουν την ευτυχία. Την «διευκολύνουν» όμως πολύ. Αν κάποιος δεν έχει τα βασικά προς το ζην, πώς να ασχοληθεί με τις ανώτερες ανάγκες του;

Από την άλλη, τα υλικά αγαθά, εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε θηλειά στο λαιμό, σε φυλακή για την ψυχή. Να μας εγκλωβίσουν σε ένα ατέρμονο κυνήγι δίχως νόημα.

Πόσο συχνά τρέχουμε να καλύψουμε υποχρεώσεις που όλο και μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα να μην έχουμε χρόνο για τα απλά, τα βαρυσήμαντα. Ζούμε μονάχα με την ιδέα της μελλοντικής εκπλήρωσης.

Περιμένουμε το μήνυμα που ΘΑ έρθει, αδημονούμε για τον στόχο που ΘΑ εκπληρωθεί, την προαγωγή που ΘΑ πάρουμε, την αγορά που ΘΑ πραγματοποιήσουμε.

Και ξεχνάμε. Ξεχνάμε όσα έχουμε! Η επιτυχία, η ευτυχία, η αγάπη, η ομορφιά, όλα τα ανθρώπινα θέλουν υπενθύμιση. Αλλιώς μετατρέπονται σε αυτονόητα. Και το αυτονόητο που δεν υπενθυμίζεται σταματά να υφίσταται. Αυτονόητο που δεν υπενθυμίζεται κινδυνεύει να μετατραπεί σε αδιανόητο.

Θέλω να μοιραστώ μια ακόμα σκέψη μαζί σας, που νιώθω ότι συνοψίζει όσα υπό άλλες συνθήκες θα ανέλυα σε αρκετές σελίδες βιβλίων:

Είτε χρωστάς, είτε όχι, ο ήλιος πάλι θα λάμψει στον ουρανό. Αν δεν απολαύσεις τον ήλιο, δεν θα αλλάξει το ότι χρωστάς. Αν όμως απολαύσεις τον ήλιο, όχι μόνο σταματάς να χρωστάς τη στιγμή εκείνη, αλλά γίνεσαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο. Το κέρδος σου είναι η στιγμή (στη θέση του «χρωστάς», μπορείς να βάλεις οποιαδήποτε σκοτούρα, εμπόδιο, αρνητική σου σκέψη).

Όσα χρήματα και υλικά αγαθά κι αν χάσεις, μπορείς να τα ξανακερδίσεις. Αν χάσεις χρόνο όμως, δεν θα τον ξανακερδίσεις ποτέ. Ο αληθινός θησαυρός κρύβεται στις εμπειρίες. Ναι, οι άνθρωποι είμαστε συλλέκτες εμπειριών. Όσο πιο πλούσιες οι εμπειρίες, τόσο πιο γεμάτη η ζωή, τόσο πιο ευτυχισμένος ο άνθρωπος.

Για φανταστείτε έναν άλλο κόσμο, μια παράλληλη πραγματικότητα, στην οποία μας στερούν όσα τώρα θεωρούμε ελεύθερα δώρα της φύσης. Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή είναι ελεύθερα, ξεχνάμε να ρίξουμε το βλέμμα μας πάνω τους.

Κι όμως, αν η παρέα ενός φίλου, η θέα ενός ηλιοβασιλέματος, η βόλτα στην εξοχή, μια βουτιά στη θάλασσα, αν όλα αυτά δεν ήταν διαθέσιμα για όλους, αν ήταν προς πώληση, θα ήμασταν διατεθειμένοι να ξοδέψουμε μια περιουσία για να τα αποκτήσουμε.

Ας εκτιμήσουμε το γεγονός ότι μπορούμε ακόμα να τα γευτούμε…

Την αγάπη μου (και την εκτίμησή μου).
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Να βρω το νόημα της ζωής ή να προσδώσω νόημα στη ζωή;

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Μπορεί όμως να είναι μόνιμη κατάσταση

Έχουν ξεκινήσει οι συνειδητοποιήσεις των θαυμάτων

[vc_row][vc_column width=”1/1″][minti_image img=”26337″ img_size=”680×680″ align=”center”]Τις μέρες που βρισκόμαστε στο σπίτι, νιώθουμε ακόμη πιο έντονα την ανάγκη να σας κρατήσουμε συντροφιά και να σας βοηθήσουμε να “μην μένετε στο ύψος σας”. Αντίθετα, “να ψηλώνετε συνεχώς”, ακόμα κι αυτές τις προκλητικές στιγμές.

Διοργανώνουμε, λοιπόν, μια σειρά από Book Studies, βασισμένα στα τρία τελευταία βιβλία του Νικόλα Σμυρνάκη (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ).

• Η Επιτυχία Κρυβόταν στο Κομοδίνο μου
• Να Ευτυχήσω για να Πε­τύχω ή να Πετύχω για να Ευτυχήσω; 
• Γράψε τη Δική σου Ιστορία 

Τα Book Studies θα πραγματοποιηθούν LIVE από απόφοιτους του IslandofMan Academy στις σελίδες facebook και στο instagram account των βιβλίων.

 Πρόγραμμα

• Πέμπτη 19/11/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

Κεφάλαιο: Φιλικός φόβος (σελ. 50)

Εκπαιδεύτρια:  Ράνια Ροδοσθένους (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/naeytixisogianapetixo

 

• Τρίτη 24/11/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Γράψε τη δική σου Ιστορία

Κεφάλαιο: Πλάνο δράσης ημέρας – Λίστα εκπληρώσεων (σελ. 28)

Εκπαιδευτής: Νίκος Γιουφτσιάδης (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/grapsetidikisouistoria

 

• Τετάρτη 25/11/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου

Κεφάλαιο: Η μάστιγα της αναβλητικότητας (σελ. 107)

Εκπαιδεύτρια: Νίκα Χατζέλη (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/epituxia.kruvotan.sto.komodino.mou

 

• Πέμπτη 26/11/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου

Κεφάλαιο: Ιστορία στο μυαλό μου (σελ. 17)

Εκπαιδεύτρια: Σοφία Μακρή (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/epituxia.kruvotan.sto.komodino.mou

 

• Τρίτη 01/12/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

Κεφάλαιο: Επαναπροσδιορίζοντας τις ανθρώπινες σχέσεις (σελ. 302)

Εκπαιδεύτρια:  Χριστίνα Βελίδου (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/naeytixisogianapetixo

 

• Τετάρτη 02/12/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου

Κεφάλαιο: H καθολική δύναμη των λέξεων (σελ. 128)

Εκπαιδεύτρια: Νίκα Χατζέλη (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/epituxia.kruvotan.sto.komodino.mou

 

• Πέμπτη 03/12/2020 στις 20:00

Βιβλίο: Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου

Κεφάλαιο: Η δύναμη της συνήθειας (σελ. 58)

Εκπαιδεύτρια: Μαρία Μυριδάκη (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/epituxia.kruvotan.sto.komodino.mou

 

• Τρίτη 08/12/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου

Κεφάλαιο: Ευεργετικά εμπόδια (σελ. 161)

Εκπαιδεύτρια: Χριστίνα Βελίδου (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/epituxia.kruvotan.sto.komodino.mou

 

• Τετάρτη 09/12/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

Κεφάλαιο: Τρόποι να επισπεύσεις ελεγχόμενα τον κύκλο
των αρνητικών συναισθημάτων (σελ. 45)

Εκπαιδεύτρια:  Ράνια Ροδοσθένους (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:  

Facebook:  https://www.facebook.com/naeytixisogianapetixo

 

• Πέμπτη 10/12/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

Κεφάλαιο: Η έννοια της προσφοράς (σελ. 159)

Εκπαιδευτής:  Νίκος Γιουφτσιάδης (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:  

Facebook:  https://www.facebook.com/naeytixisogianapetixo

 

• Τρίτη 15/12/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Γράψε τη δική σου Ιστορία

Κεφάλαιο: Λίστα στόχων και γιατί (σελ. 23)

Εκπαιδευτής: Κωνσταντίνος Ντουρουντάκης

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/grapsetidikisouistoria

 

• Τρίτη 16/12/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου

Κεφάλαιο: Ρουτίνα εκπληκτικής απόδοσης (σελ. 322)

Εκπαιδευτής: Φώτης Γεωργιάδης

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:   

Facebook:  https://www.facebook.com/epituxia.kruvotan.sto.komodino.mou

 

• Τετάρτη 17/12/2020 στις 19:30

Βιβλίο: Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

Κεφάλαιο: Στοιχείο εξαιρετικής ικανότητας και βέλτιστης απόδοσης (σελ. 152)

Εκπαιδεύτρια:  Μαρία Μυριδάκη (IslandofMan Leader Trainer)

Το live θα πραγματοποιηθεί στη σελίδα του βιβλίου. Βρείτε την εδώ:  

Facebook:  https://www.facebook.com/naeytixisogianapetixo

Τα Book studies είναι βασισμένα στα βιβλία:

Σήμερα όμως ήταν μια διαφορετική μέρα. Σήμερα ο Γολιάθ είχε βρει αντίπαλο. Ούτε εκείνος το πίστευε. Μάλιστα, για λίγο σκέφτηκε: «Αυτός ο Δαβίδ ή τρελός είναι ή σπουδαίος μαχητής. Λες να είναι τόσο καλός, που να καταφέρει να με νικήσει;» 

Η αμφιβολία φύτρωσε μέσα του. Την ξερίζωσε όταν είδε το ύψος και του μέγεθος του αντιπάλου του. Τη θέση της αμφιβολίας πήρε η απόλυτη σιγουριά. Τόσο η αμφιβολία όσο και η απόλυτη σιγουριά δίνουν εξαιρετικά κακές συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσεις δύσκολες καταστάσεις. Πόσο μάλλον θέματα ζωής και θανάτου.

Ο Δαβίδ έστεκε ακριβώς απέναντί του. Είχε το μισό ύψος απ’ αυτόν, τα μισά κιλά, το ένα δέκατο της δύναμής του. Και κάτι ακόμη: μια σφεντόνα. Από μικρός εξασκούνταν στη σφεντόνα. Ήταν ο τρόπος του να προστατεύεται, αλλά και να ξεχωρίζει από τους συνομηλίκους του. Τώρα όλα αυτά έμοιαζαν μακρινά, αλλά τόσο απαραίτητα για να εκπληρωθεί το πεπρωμένο του. 

Άλλοι από το πλήθος γελούσαν με τη σκέψη ότι θα αντιμετώπιζε τον Γολιάθ με ένα τόσο παιδικό όπλο. Άλλοι ένιωθαν ένα σφίξιμο στο στήθος στην ιδέα ότι ο Φιλισταίος γίγαντας θα πετσόκοβε τον Δαβίδ με μία κίνηση.

Ο Δαβίδ φοβόταν. Όσο χρειάζεται για να είναι σε εγρήγορση. Λιγότερο απ’ όσο θα του επέβαλλε να παγώσει μπροστά στις ελάχιστες πιθανότητες που είχε να επιζήσει έπειτα από αυτή τη μάχη. Λιγότερο απ’ όσο θα του στερούσε την πίστη του στη νίκη. Φοβόταν, μα πίστευε ότι θα τα καταφέρει.

Ο Γολιάθ είχε σπαθί, δόρυ, ασπίδα και ακόντιο.
Ο Δαβίδ είχε πίστη στον Θεό, πίστη στην ικανότητά του και μια σφεντόνα.
Ο Γολιάθ είχε την υπερηφάνεια του και μια αίσθηση σιγουριάς, που τον έκανε απρόσεκτο. Ο Δαβίδ είχε ισχυρό κίνητρο και μια αίσθηση σιγουριάς, που τον έκανε προσεκτικό. Ήξερε ότι ο Σαούλ θα του έδινε πολλά πλούτη και την ίδια του την κόρη για γυναίκα. Ήξερε ότι αν κέρδιζε, οι Φιλισταίοι θα ηττούνταν, κι εκείνος θα γινόταν ο μεγαλύτερος ήρωας για τον λαό του.

Είχε σηκωθεί από τις πέντε το πρωί και είχε αφιερώσει τρεις ώρες για να διαλέξει προσεκτικά μία πέτρα αρκετά αιχμηρή για να προκαλέσει ζημιά στον στόχο της και αρκετά στρογγυλή για να την αγκαλιάσει σωστά το δέρμα της σφεντόνας και να εκτοξευθεί υπό τη σωστή γωνία. Μία πέτρα. Ναι. Ήξερε ότι δεν θα είχε δεύτερη ευκαιρία. 

Τις τρεις αυτές ώρες ούτε ασκήσεις γυμναστικές έκανε, ούτε ακόνιζε με βία κανένα σπαθί, ούτε φορούσε υπομονετικά καμιά πενηντάκιλη πανοπλία. Μόνο ξεμούδιασε λίγο το δεξί του χέρι και άρχισε να ψάχνει για τη μία και μοναδική πέτρα, που θα έριχνε με τη μία και μόνη σφεντόνα, εκμεταλλευόμενος τη μία και μοναδική ικανότητά του, έχοντας μία και μοναδική ευκαιρία να νικήσει.

Ο Γολιάθ άρχισε να βρυχάται και να κραδαίνει το σπαθί του προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο αέρας σφύριζε γύρω του. Το δέρμα με την επίλεκτη πέτρα του Δαβίδ άρχισε να κάνει κύκλους. Ο Γολιάθ όρμησε εμπρός. Ο Δαβίδ ελευθέρωσε τη μία άκρη του δέρματος. 

Η πέτρα ξεκίνησε την πορεία της, η οποία διήρκεσε τρία δέκατα του δευτερολέπτου. Ο Γολιάθ στον ίδιο χρόνο είχε κινηθεί τρία δέκατα του εκατοστού προς τα εμπρός. Η πέτρα αναζήτησε το μοναδικό σημείο που δεν καλυπτόταν από την πανοπλία του. Το σημείο ανάμεσα στα μάτια. Ο γίγαντας έπεσε. Οι Φιλισταίοι πάγωσαν. Ξεκίνησαν να τρέχουν να σωθούν, θεωρώντας ότι μια μαγική δύναμη επενέβη και πως η ήττα τους ήταν αναπόφευκτη. Οι Ισραηλίτες τους κυνήγησαν. Η μάχη κερδήθηκε. Ένας νέος βασιλιάς γεννήθηκε.

Η παραπάνω ιστορία αποτελεί απόσπασμα από το «Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;». Την συμπεριέλαβα στο βιβλίο για να μας θυμίζει πως:

Μια μικρή ικανότητα, αν την εκμεταλλευτείς σωστά, είναι πιο αποτελεσματική από μια υπερδύναμη η οποία αναλώνεται. Και πόσο σημαντικό επίσης είναι να γνωρίζεις για τι είσαι ικανός.

Αλήθεια, εσένα ποια είναι η “σούπερ δύναμή” σου; Μια τέχνη, ένα άθλημα, οι λέξεις, η κοινωνικότητα, η γοητεία σου, η ικανότητα να ξεπερνάς προβλήματα, να μαθαίνεις, να σε συμπαθούν οι άλλοι, να τους συμβουλεύεις;

Α, και κάτι ακόμα. Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσεις να μαθαίνεις, να εξασκείσαι να δημιουργείς τη δική σου… σούπερ δύναμη!

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Το «μαγικό» φίλτρο πληροφοριών του εγκεφάλου μας

Δεν μπορείς να μην μπορέσεις. Να ένα “δεν” με νόημα

Αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν σε όποιες συνθήκες

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σου μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πληροφορία για τη λειτουργία του εγκεφάλου μας.

Ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται ως 400.000.000 bits πληροφοριών το δευτερόλεπτο, κι εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο τα 2.000 από αυτά. Τα υπόλοιπα το συνειδητό μας δεν τα επεξεργάζεται, επειδή δεν του είναι χρήσιμα.

Καθώς κοιτάς ένα τοπίο από την κορυφή ενός βουνού, έχεις καταγράψει όλες τις πληροφορίες τα δέντρα, τα χρώματα, τα φύλλα των δέντρων, τον ήλιο, τα σύννεφα, τους ήχους, τις μυρωδιές. Τέτοια δύναμη έχει το μυαλό σου. Αποφασίζεις όμως κάθε στιγμή ποια στοιχεία από όλα αυτά είναι σημαντικά για σένα και δίνεις σημασία μόνο σ’ αυτά.

Το Reticular Αctivating System είναι το φίλτρο πληροφοριών του εγκεφάλου μας. Διαγράφει όσα δεν χρειαζόμαστε. Γύρω μας κάθε δευτερόλεπτο υπάρχουν 2.000.000 bits πληροφοριών. Το RAS τα φιλτράρει και κρατά τα πιο σημαντικά.

Ίσως θα αναρωτιέσαι τώρα πώς επιλέγει ποια είναι τα πιο σημαντικά; Ένα κριτήριο είναι τι πιστεύουμε για μας. Ποιοι πιστεύουμε ότι είμαστε. Αν είσαι ή πιστεύεις ότι είσαι ζωγράφος –σε μεγάλο βαθμό είναι το ίδιο, μιας και γίνεσαι αυτός που πιστεύεις έντονα ότι είσαι–, θα εστιάσεις στους πίνακες ενός χώρου. Aν είσαι ή πιστεύεις ότι είσαι αρχιτέκτονας, θα εστιάσεις στην αρχιτεκτονική του χώρου.

Το δεύτερο και ουσιαστικό κριτήριο είναι το πού εστιάζουμε. Αν εστιάζεις στην ιδέα ότι είσαι χοντρός και δεν μπορείς να αδυνατίσεις, ότι είσαι αναβλητικός ή διαρκώς αργοπορημένος, αν η εσωτερική σου ομιλία είναι γεμάτη «Δεν μπορώ» και «Δεν γίνεται», το RAS θα διαγράψει όλες τις πληροφορίες που δεν σχετίζονται με αυτά που πιστεύεις έντονα και θα σου παρουσιάσει τα στοιχεία που σχετίζονται με αυτά στα οποία εστιάζεις.

Με αυτόν τον τρόπο σού προσφέρει αδιάσειστες αποδείξεις της ύπαρξης όλων αυτών που εστιάζεις ή πιστεύεις για σένα. Κι έτσι πείθεσαι ότι έχεις δίκιο, επιβεβαιώνεσαι.

Αν εστιάζεις στην ιδέα ότι μπορείς να βγάλεις χρήματα, το RAS θα διαγράψει τις υπόλοιπες πληροφορίες και θα σε κάνει να εστιάσεις στην επόμενη ευκαιρία. Αν εστιάσεις στην ιδέα ότι είσαι καλός, το RAS θα διαγράψει τις υπόλοιπες πληροφορίες και θα σε κάνει να εστιάσεις σε μια ηλικιωμένη στον δρόμο που σε χρειάζεται, κι έτσι θα επιβεβαιώσεις ότι είσαι καλός.

Μπορείς λοιπόν από σήμερα να επιλέξεις να μετατρέψεις το συνειδητό σου σε μηχανισμό μεταφοράς παραγωγικών πληροφοριών στο ασυνείδητο. Θυμήσου ότι το ασυνείδητο είναι μια υπερδύναμη. Επεξεργάζεται τετρακόσια εκατομμύρια bits πληροφοριών το δευτερόλεπτο. Και ό,τι επεξεργάζεται βρίσκει τρόπο να το κάνει πραγματικότητα.

Σε προτρέπω λοιπόν να αρχίσεις να το τροφοδοτείς συνειδητά με παραγωγικές πληροφορίες∙ αυτές που σε οδηγούν στην πρόοδο και φέρνουν αποτελέσματα: τους στόχους σου, τα όνειρά σου, τη θετική έκβαση των προβλημάτων σου.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

ΥΓ

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω; 

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Το παζλ του αρνητισμού | Νικόλας Σμυρνάκης

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Μπορεί όμως να είναι μόνιμη κατάσταση

Δεν υπάρχει πράξη που να μην έχει προϋπάρξει ως σκέψη

 

Με όσα συμβαίνουν γύρω μας ξέρετε σε ποια παγίδα είναι εύκολο να πέσουμε; “Θα περιμένω να τελειώσει η φάση και μετά θα κάνω όσα θέλω”. Κι αν τελειώσει σε 2 χρόνια; Δύο χρόνια θα είναι η ζωή μας σε παύση;

Προχθές έκανα μια ομιλία στην Αθήνα και συνειδητοποίησα ότι είχα να βρεθώ απέναντι σε ανθρώπους έξι μήνες. Από το φιλανθρωπικό σεμινάριο-παράσταση στο Μοσχάτο. “Πλάκα μου κάνεις;” σκέφτηκα; Έξι μήνες είναι πολύς καιρός. Έχω αποφασίσει λοιπόν συνειδητά το εξής.

Λένε πως η αγάπη θα σώσει τον κόσμο. Επιτρέψτε μου να το παραφράσω λίγο. Με ξέρετε πια, το κάνω συχνά. Η ενσυναίσθηση θα σώσει τον κόσμο.

Τι είναι όμως ενσυναίσθηση; Είναι η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου. Η προσπάθειά μας να μπούμε στη θέση του και να τον καταλάβουμε. Ενσυναίσθηση είναι ένας άλλος τρόπος να πούμε «αγάπη». Μας λείπει που τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν την έννοιά της. Κι αυτό που λείπει σε εκείνους που τη γνωρίζουν και δηλώνουν λάτρεις της – τελευταία όλο και πληθαίνουν – είναι ότι δεν δείχνουν ενσυναίσθηση σε όσους δεν δείχνουν ενσυναίσθηση.

Αν λοιπόν μπορώ να μπω στη θέση σου, τότε δεν θα σου κάνω κακό, δεν θα σε προσβάλλω, δεν θα σου επιτεθώ. Ίσα ίσα, θα σε προστατέψω. Η ενσυναίσθηση είναι η λύση. Αυτή θα αλλάξει τον κόσμο. Όλα τα άλλα είναι σπατάλη σάλιου και φαιάς ουσίας.

Πριν λίγες μέρες έγραψα το παραπάνω κείμενο στα social media. Μια κοπέλα σχολίασε στο Instagram ότι η ενσυναίσθηση δεν είναι επίκτητη. «Δηλαδή είμαστε χαμένοι;», τη ρώτησα. «Κι όμως, μαθαίνεται αγαπημένη μου. Εξασκείται. Και με το μυαλό και με τις πράξεις. Κυρίως με την προσφορά. Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε. Εξάσκηση αγάπης στο γυμναστήριο της προσφοράς».

Αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε έναν, που θα αλλάξει μία, που θα αλλάξει έναν, κι έτσι να αλλάξουμε τον κόσμο, πρέπει να ξεκινήσουμε από το εγώ. Να βάλουμε στη ζωή μας την ενσυναίσθηση, την ηθική, την αγάπη, την προσφορά, την ευθύνη, την ευγένεια, την αξιοπιστία. Να βρίσκουμε τρόπο να πραγματώνουμε κάθε μέρα αυτές τις αρχές.

Αυτά θα αλλάξουν τον κόσμο. Πρωτίστως, η αλλαγή θα έχει ξεκινήσει από μέσα μας. Και χωρίς να το καταλάβουμε, το «μέσα μας» θα γίνει «δίπλα μας», το «δίπλα μας γύρω μας», το «γύρω μας» «παντού».

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Έτσι θα σώσουμε τον κόσμο

Η ελπίδα για τον κόσμο που χαλάσαμε

Όταν προσφέρεις κερδίζεις ακόμα κι όταν δεν λαμβάνεις πίσω

 

Κανείς δεν ξεφεύγει από την ανάγκη να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Μην με παρεξηγήσεις, εννοείται ότι είμαι υπέρμαχος της προσφοράς. Χωρίς αυτήν η ζωή είναι κενή. Αν όμως αμελείς συστηματικά εσένα, το κενό μεταφέρεται μέσα σου. Μπορεί να νιώθεις μια παρόρμηση που σε ωθεί να βάζεις δεύτερο τον εαυτό σου, δεν παύει όμως να είναι μια παρόρμηση που σε απομακρύνει από τον εαυτό σου.

Πρώτα να φροντίσουμε το «εγώ». Κι αυτό δεν είναι εγωιστικό. Μάλλον είναι. Πρόκειται για έναν υγιή εγωισμό που καταλήγει σε ένα υγιές μαζί. Πρέπει να φέρεις την αρμονία μέσα σου πριν την αναζητήσεις έξω από εσένα ή στους άλλους. Αν συνεχώς ξεχνάς να σε φροντίσεις, το «μέσα» σου θα αντιδράσει, θα εκραγεί.

Δεν υπάρχει πράξη που να μην προκύπτει από βαθιά μέσα μας, από το «εγώ» μας. Πίσω από κάθε πράξη ή απραξία μας κρύβεται μια αιτία. Η αιτία είναι η ικανοποίηση μιας ανάγκης (ή περισσότερων) ή η αποφυγή μιας δυσάρεστης κατάστασης ή ενός πόνου που αναστέλλει την ικανοποίηση μιας ανάγκης (ή περισσότερων). Πηγαίνεις στη δουλειά σου για να εκπληρώσεις τις ανάγκες σου για Ασφάλεια, Διαφορετικότητα – Έκπληξη και Πρόοδο. Δεν διασχίζεις με τα πόδια την Εθνική Οδό για να αποφύγεις το ατύχημα ή το θάνατο που θα οδηγήσει στη μη ικανοποίηση των αναγκών σου για Επιβίωση ή Καλή Υγεία.

Πίσω από κάθε πράξη ή απραξία μας κρύβεται το «εγώ» μας. Άρα κάθε πράξη είναι εγωιστική. Ας διακρίνουμε τον εγωισμό σε δύο κατηγορίες: στον καλό και στον κακό εγωισμό. Ο καλός εγωισμός αποσκοπεί στην προσωπική ευχαρίστηση μέσω της ευχαρίστησης των άλλων και ο κακός εγωισμός αποσκοπεί στην ευχαρίστηση με κάθε μέσο, ακόμα και μέσα από τον πόνο των άλλων.

Διορθώνω τον εαυτό μου, λοιπόν. Σου προτείνω να γίνεις «καλός εγωιστής».

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

ΥΓ

Η έννοια του καλού εγωισμού αναλύεται στο βιβλίο “Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Βρείτε όλα τα βιβλία του Νικόλα Σμυρνάκη εδώ

 

Σχετικότατα άρθρα:

Αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν σε όποιες συνθήκες

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Μπορεί όμως να είναι μόνιμη κατάσταση

Δεν υπάρχει πράξη που να μην έχει προϋπάρξει ως σκέψη

Τα δίπολα κυβερνούν τον κόσμο. Χωρίς Κόλαση δεν έχει νόημα ο Παράδεισος, χωρίς το κακό δεν υπάρχει το καλό, χωρίς το παλιό πώς να ξεχωρίσεις το νέο; Χωρίς τη λύπη πώς να αναγνωρίσεις την αξία της χαράς; Με τι να τη συγκρίνεις μήπως και την εκτιμήσεις;

Κι αν η λύπη είναι απαραίτητη για να βιώσουμε χαρά, αν η χαρά με τη σειρά της αποτελεί αναγκαίο συστατικό της ευτυχίας, τότε η λύπη αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας. Σας παρακαλώ πείτε μου πως δεν είναι αυτό μια σοφιστεία για να συνεχίσω να χαμογελώ. Η ευτυχία λοιπόν δεν είναι μόνιμη χαρά. Αγαπάει τη λύπη γιατί εκείνη, μετά λύπης της, τη βοηθά να αυτοπροσδιοριστεί. Το χιούμορ στη δυσκολία, η ενδυνάμωση μετά από ένα πρόβλημα. Να τι είναι η ευτυχία.

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Ευτυχία σημαίνει “χρηστή διαχείριση της λύπης”. Μα ένα λεπτό. Αν ισχύει αυτό τότε… η ευτυχία μπορεί να είναι μια μόνιμη κατάσταση. Αφού μόνιμα μεταβαίνουμε από τη λύπη στη χαρά και από τη χαρά στη λύπη. Δηλαδή τώρα εγώ είμαι ευτυχισμένος και δεν το ήξερα; Και στο χτύπημα και στην αναποδιά και στο παραστράτημα και στη λύπη και στη χαρά…, ευτυχισμένος; Μα αυτό σημαίνει και κάτι ακόμα. Ότι η ευτυχία αποτελεί συνειδητή απόφαση για μια συγκεκριμένη σκέψη. Αλήθεια τώρα;

Κι ένας από τους σπουδαιότερους τρόπους που οδηγεί σε αυτήν την «συνειδητή ευτυχία» είναι η ευγνωμοσύνη! Όταν αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη, αλλά και όταν δείχνεις την ευγνωμοσύνη σου σε άλλους, ενεργοποιείται το σημείο του εγκεφάλου που απελευθερώνει ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη ενεργοποιείται σε στιγμές απόλαυσης, ωθεί τον άνθρωπο να αναλάβει δράση και βοηθά στη συγκέντρωση. Αυξάνει την περιέργεια, την αισιοδοξία, δίνει κίνητρο, αυξάνει τη θέληση για μάθηση, βελτιώνει την παραγωγικότητά μας και συνδέεται με τη διάθεση για πρόοδο και κατάκτηση στόχων σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. «Το μυαλό μας είναι το καλύτερο ναρκωτικό μας», είχα γράψει κάποτε, «προφανώς και το καλύτερο αντικαταθλιπτικό μας», θα έπρεπε να είχα συμπληρώσει.

Θα σου πω κάτι που είναι θεωρητικά αυτονόητο. Είναι όμως; Σήμερα ξημέρωσε. Το σημαντικότερο είναι ότι ξημέρωσε και το είδες. Πρώτον, υπάρχει ο κόσμος. Δεύτερον, υπάρχεις εσύ για να τον βλέπεις. Αν ψάχνεις άλλο λόγο για να χαμογελάσεις, κάτι δεν έχεις καταλάβει καλά από το δώρο που λέγεται ζωή. Άλλωστε, τα ωραιότερα θεάματα στο Σύμπαν μας είναι δωρεάν. Δεν ξέρω κανένα σόου που να μπορεί να ανταγωνιστεί ένα ηλιοβασίλεμα ή μια αστρολουσμένη νύχτα. Θα έπρεπε να νιώθουμε κατάπληκτοι και μόνο που ξυπνάμε κάθε μέρα ανάμεσα στα θαύματα της φύσης. Η ζωή είναι ένα ποιητικό αριστούργημα, κι εμείς οι συγγραφείς του.

Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, είσαι ζωντανός. Εκτίμησέ το. Η ευτυχία περνάει μέσα από την ευγνωμοσύνη.

Ας φανταστούμε τη ζωή μας σαν ένα παζλ που αποτελείται από διάφορα κομμάτια, τα οποία αν κάποιος τα ανακαλύψει και τα τοποθετήσει στη σωστή θέση, θα έχει μια ευτυχισμένη ζωή.

Κάθε κομμάτι αφορά και μία σημαντική πτυχή της ζωής μας:

Εκπλήρωση Σκοπού Ζωής, θέσπιση και εκπλήρωση Στόχων, διαρκής Πρόοδος, Συστηματικότητα, αξιοποίηση Χρόνου, πραγματοποίηση Ονείρων, καλλιέργεια Φαντασίας, κατάρριψη της έννοιας του Αυτονόητου, υπερνίκηση Εμποδίων, αντιμετώπιση Φόβων, Ευγνωμοσύνη, Επιτυχία, Ευτυχία, Ανθρώπινες σχέσεις, Αγάπη για τους άλλους, Αγάπη από τους άλλους, Αγάπη για τον Εαυτό μας, ανάληψη Ευθύνης και βελτίωση του Κόσμου γύρω μας.

Το πρώτο ερώτημα είναι το εξής: Λείπει κάποιο κομμάτι από το δικό σου παζλ; Αν ναι είναι εντάξει. Συμβαίνει σε όλους. Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα μιας καθολικής αλλαγής.

Ξεκίνα με μικρές αλλαγές απλά μην αρκεστείς σε αυτές. Συνέχισε. Μέχρι πότε; Μέχρι όποτε. Εκεί είναι το μεγάλο μυστικό. Άλλωστε μια μεγάλη αλλαγή δεν είναι υπόθεση στιγμής αλλά πολλών συσσωρευμένων μικρών πράξεων που ενωμένες φαντάζουν άθλος.

Την αγάπη μου

Νικόλας Σμυρνάκης

Υ.Γ.

Στο τελευταίο μου βιβλίο Γράψε τη δική σου Ιστορία  το οποίο λειτουργεί και ως ημερολόγιο, κάθε μήνας είναι αφιερωμένος σε κάποιες από τις πιο πάνω έννοιες που αποτελούν το παζλ της ζωή μας.

Στις 24/6, στο διαδικτυακό εργαστήριο που έχω ετοιμάσει με πολλή αγάπη για εσάς, θα βάλουμε το παζλ σε μια σειρά και θα δουλέψουμε πάνω στους τομείς που ο καθένας έχει περισσότερη ανάγκη.

Και κάτι ακόμα που από μόνο του έχει αξία. Όσοι συμμετέχουν θα λάβουν δώρο το βιβλίο, προκειμένου να συνεχίσουν καθημερινά να Γράφουν τη δική τους ιστορία!

[vc_row][vc_column width=”1/1″][minti_button link=”https://www.islandofman.gr/grapse-ti-diki-soy-istoria-tetraoro-diadiktyako-ergastirio-me-ton-nikola-smyrnaki/” target=”_blank” appear=”true” color=”custom” custom_color=”#891600″ size=”full”]ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ[/minti_button][vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
αποφθέγματα, συμβουλές, videos, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Θα πετύχεις το στόχο σου έτσι κι αλλιώς (ή έτσι ή αλλιώς)

Το παζλ του αρνητισμού

«Γράψε τη δική σου Ιστορία» | Τετράωρο διαδικτυακό εργαστήριο με τον Νικόλα Σμυρνάκη

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας κάτι που από τη μέρα που το κατάλαβα άλλαξαν όλα μέσα μου.

Από τη στιγμή που θέτεις, ακόμα καλύτερα, γράφεις έναν στόχο, μια παραλλαγή του προετοιμάζεται κάπου στο μακρινό μέλλον. Κάτι σχετικό δηλαδή θα πετύχεις, κάποια στιγμή. Μπορεί να μη γίνεις πλούσιος, δηλαδή εκατομμυριούχος, αλλά να γίνεις οικονομικά άνετος και πλούσιος συναισθηματικά. Τι ωραία παραλλαγή! Μπορεί να μην κάνεις παγκόσμιο best seller αλλά το βιβλίο σου να μεταφραστεί σε μια ξένη γλώσσα. Παραλλαγή κι αυτή. Ή απλά να εκδοθεί. Μπορεί να μην κερδίσεις την αγάπη μιας συγκεκριμένης γυναίκας ή ενός άντρα αλλά να κερδίσεις την αγάπη μιας άλλης γυναίκας ή ενός άλλου άντρα και μαζί να έχετε μια καλύτερη ζωή. Μπορεί να μην καταφέρεις να σε προσλάβουν ως διευθυντή σε μια μεγάλη εταιρεία αλλά να δημιουργήσεις τη δική σου εταιρεία.

Και να σου πω και κάτι ακόμα; Κάποιες φορές οι παραλλαγές είναι καλύτερες από το πρωτότυπο!

Η προϋπόθεση είναι ότι ξέρεις την κατεύθυνση. Έχεις πυξίδα. Σκέψου το ως εξής. Όταν δίνεις όλο σου το «είναι» για να πετύχεις έναν στόχο ακριβώς όπως τον έχεις στο μυαλό σου, πέρα από το ότι θα αγχωθείς και θα χάσεις την απόλαυση της διαδρομής, στερείς από τον εαυτό σου την πιθανότητα να πετύχεις μια καλύτερη παραλλαγή του. Ας το πάρουμε τώρα ανάποδα. Από τη στιγμή που θέτεις ή ακόμα καλύτερα γράφεις έναν στόχο, είσαι καταδικασμένος να δεις τουλάχιστον μια κακή παραλλαγή του να πραγματοποιείται.

Με αυτή τη συλλογιστική, σε προτρέπω να ξεκινήσεις να θέτεις στόχους χωρίς να αγχώνεσαι για το αποτέλεσμα! Απόλαυσε τη διαδρομή, κάνε υπομονή όσο κατευθύνεσαι προς τον προορισμό σου. Δώσε τον καλύτερο εαυτό σου και αργά ή γρήγορα μια παραλλαγή της επιθυμίας, του ονείρου σου θα υλοποιηθεί!

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης[vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
αποφθέγματα, συμβουλές, videos, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Μην πετύχεις τον επόμενο στόχο σου

Αν δεν είσαι έτοιμος, προχώρα

«Γράψε τη δική σου Ιστορία» | Τετράωρο διαδικτυακό εργαστήριο με τον Νικόλα Σμυρνάκη

Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Bybus.gr

————-

Τι είναι αλήθεια η πραγματικότητα; Αυτό που βλέπουν τα μάτια ή αυτό που βλέπει το μυαλό; Μάλλον αυτό που επεξεργάζεται το μυαλό όταν βλέπουν κάτι τα μάτια. Δημιουργούμε πραγματικότητες με βάση τις μνήμες και τις εμπειρίες μας. Βλέπουμε τον κόσμο μέσα από ένα ολόδικό μας φίλτρο. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο είναι διαποτισμένος από τις προσλαμβάνουσές μας, τις εμπειρίες, τις αξίες, τις ανάγκες, τις πεποιθήσεις μας. Και όλα αυτά είναι πολύ διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο.

Όταν κοιτάμε τα ίδια πράγματα, δεν βλέπουμε τα ίδια. Ακόμη και αυτό που όλοι συμφωνούμε ότι είναι κόκκινο είναι διαφορετικό κόκκινο για τον καθένα: ένα πιο πράσινο ή πιο μοβ κόκκινο. Αν μπορούσαμε να δούμε μέσα από τα μάτια των άλλων, θα τρομάζαμε. Όχι τόσο με αυτά που θα βλέπαμε, αλλά με το πόσο αλλιώτικο είναι το φίλτρο που τα καλύπτει. Ένας πίνακας ζωγραφικής που απεικονίζει έναν δρόμο με λεύκες για κάποιον συμβολίζει την καταθλιπτική ματιά του καλλιτέχνη, τον χωρίς τέλος αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση∙ για κάποιον άλλο συμβολίζει μια γνωστή ταινία τρόμου και για κάποιον άλλο τον δρόμο προς την αιώνια ευτυχία.

Ο καθένας επομένως βλέπει διαφορετικά τον κόσμο γύρω του. Ταυτόχρονα το πώς βλέπει κάποιος τον κόσμο εξαρτάται από το με τι τροφοδοτεί το μυαλό του. Το ωραίο είναι ότι σε μεγάλο βαθμό μπορούμε να ορίσουμε τις εικόνες στο μυαλό μας. Έπειτα να κατευθυνθούμε προς την πραγματικότητα που έχουμε νωρίτερα δημιουργήσει.

Μία από τις διφορούμενες προφητείες της Πυθίας ήταν το: «Να κοιτάς εκεί που θες να πας, αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς». Κι όμως έχει νόημα. Ένας βασικός κανόνας στους αγώνες δρόμου, αν το όχημα βγει από τον δρόμο, είναι να μην κοιτάει ο οδηγός τον τοίχο απέναντι, γιατί σ’ αυτόν θα καταλήξει. Να κοιτάει τον δρόμο στον οποίο θέλει να επανέλθει, για να βρεθεί ξανά σ’ αυτόν. Όλες οι διεργασίες που γίνονται στο μυαλό του σε κλάσματα δευτερολέπτου αφορούν τον τοίχο, αν με αυτόν τροφοδοτήσει το μυαλό του, ή τον δρόμο, αν αλλάξει την τροφοδότηση με ό,τι τον συμφέρει. Ουσιαστικά, κοιτάζοντας τον δρόμο αλλάζει κατεύθυνση η εσωτερική του πυξίδα. Τα αντανακλαστικά του θα βρουν τρόπο να τον κατευθύνουν προς τα εκεί. Επομένως, αυξάνει τις πιθανότητες να μην τρακάρει.

Όχι, δεν είμαι υπέρ της άκρατης και χωρίς λόγο θετικότητας γιατί μπορεί να προκαλέσει στρουθοκαμηλισμό. Από την άλλη, την προτιμώ από τη συνεχή γκρίνια και την τοξικότητα. Τα πιο πάνω όμως αφορούν τις λογικές διεργασίες του ανθρώπινου εγκεφάλου και έχουν επιστημονική βάση. Άλλωστε, δεν υπάρχει πράξη που να μην έχει προϋπάρξει ως σκέψη.Ας προσέχουμε λοιπόν τι σκεφτόμαστε, ή μάλλον ας το αποφασίζουμε πιο συνειδητά. Όλα τα άλλα μετά εξαρτώνται από τις πράξεις μας.

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
αποφθέγματα, συμβουλές, videos, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Η σούπερ δύναμη της προσαρμοστικότητας

Ο Τόμας Έντισον εξηγεί σε 2 παιδιά τη διαφορά ανάμεσα σε ανακάλυψη και καινοτομία

 

 

«Γράψε τη δική σου Ιστορία»
Διαδικτυακό εργαστήριο με τον Νικόλα Σμυρνάκη
με δώρο το βιβλίο «Γράψε τη δική σου Ιστορία»

Ημερομηνία διεξαγωγής: Τετάρτη 24/06/2020
Διάρκεια: 4 ώρες (18:00 – 22:00)

Οι Εκδόσεις Διόπτρα και η Εναλλακτική Δράση σε συνεργασία με τον Νικόλα Σμυρνάκη (BA Finance, ΜΒΑ) συγγραφέα, δημιουργό της φιλοσοφίας του Ανθρώπου στο ΝηΣί (IslandofMan Philosophy), ιδρυτή του IslandofMan Academy προσφέρουν ένα βιωματικό «εργαστήριο» που είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να σας μείνει αξέχαστο!

Όλοι οι συμμετέχοντες θα λάβουν βεβαίωση παρακολούθησης και δώρο το βιβλίο του Νικόλα Σμυρνάκη «Γράψε τη Δική σου Ιστορία», αξίας 15,5€.

Θέλετε να γίνετε εσείς ο δημιουργός της πραγματικότητάς σας;
Να γράψετε ΕΣΕΙΣ τη δική σας ιστορία;
Να απολαύσετε την πορεία προς κάθε σας προορισμό;
Να παραδώσετε στον κόσμο τον καλύτερο εαυτό σας;

Τότε, αυτό το εργαστήριο είναι για εσάς!

[vc_row][vc_column width=”1/1″][minti_button link=”https://www.cognitoforms.com/AlternativeMedia1/IslandOfMan?fbclid=IwAR2JGKUNHgG1hVpjhtzbCA0v6EaYc9MvrFI0FROajfO9iWBChe0O2yqJreU” target=”_blank” appear=”true” color=”custom” custom_color=”#891600″ size=”full”]ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΤΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΣΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ[/minti_button][vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]

Γιατί δημιουργήθηκε:

Σκοπός του σεμιναρίου είναι να προσφέρει πρωτότυπες ιδέες και δημιουργικές προτάσεις οι οποίες θα λειτουργήσουν ως πυξίδα ώστε οι συμμετέχοντες να χαράξουν την διαδρομή που οδηγεί:

• στις επιθυμίες
• στα όνειρα
• στους στόχους
• στην εκπλήρωση των αναγκών
• στον σκοπό της ζωής τους.

Σε ποιους απευθύνεται:

• Σε όσους θέλουν να κάνουν μια σημαντική αλλαγή στη ζωή τους, είτε στην επαγγελματική είτε στην προσωπική τους ζωή.
• Σε όσους θέλουν να νιώσουν πραγματικά ελεύθεροι να δημιουργούν οι ίδιοι την πραγματικότητα της ζωής τους.
• Σε όσους έχουν σημαντικούς στόχους και θέλουν να αρχίσουν να τους υλοποιούν ΤΩΡΑ.
• Σε όσους θέλουν να έρθουν πιο κοντά στον σκοπό της ζωής τους και να συντονιστούν με αυτόν.
• Και τέλος, σε όσους επιθυμούν να απολαύσουν την πορεία προς κάθε τους προορισμό και να παραδώσουν στον κόσμο τον καλύτερο εαυτό τους.

Τα οφέλη:

Πιο συγκεκριμένα, οι συμμετέχοντες θα λάβουν γνώσεις και θα κληθούν να συμμετέχουν σε διαδραστικές ασκήσεις που θα τους βοηθήσουν να:

• Θέτουν στόχους που δεν θα τους αγχώνουν, στόχους με μεγαλύτερη πιθανότητα να τους επιτύχουν.
• Αυξήσουν τις επιδόσεις τους σε όλους τους τομείς της ζωής τους, αξιοποιώντας τις γνώσεις και τις δεξιότητες που ήδη έχουν.
• Επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με το φόβο, να τον χρησιμοποιούν παραγωγικά, έτσι ώστε να αποτελεί προωθητική και όχι καταστροφική, δύναμη στη ζωή τους.
• Συνειδητοποιήσουν κάποια από τα βασικότερα λάθη των ανθρώπινων σχέσεων και να μάθουν πώς να τα αποφεύγουν.
• Αποδεχτούν και να αγαπήσουν περισσότερο τον εαυτό τους.
• Απολαμβάνουν την πορεία προς κάθε προορισμό τους.
• Κάνουν το πρώτο αλλά καθοριστικό βήμα στην προσπάθεια τους να γράψουν τη Δική τους “Ιστορία”.

Τι πληρώνετε και τι λαμβάνετε:

Το κόστος συμμετοχής είναι 50€ και περιλαμβάνει:

• Τη βιωματική εμπειρία μιας διαδραστικής 4ωρης εκπαίδευσης με τον κορυφαίο Έλληνα εκπαιδευτή, συγγραφέα βιβλίων best seller Νικόλα Σμυρνάκη.
• Το βιβλίο «Γράψε τη δική σου Ιστορία – Τετράδιο ονείρων και πραγματοποιήσεων» αξίας 15,5 ευρώ
• Την αποστολή του βιβλίου με ΕΛΤΑ ΚΟΥΡΙΕΡ στο σπίτι σας, έως και 15 ημέρες μετά την ολοκλήρωση του σεμιναρίου.
• Τον φόρο ΦΠΑ 24%
• Αποκλειστική πρόσβαση στο εκπαιδευτικό βίντεο του Νικόλα Σμυρνάκη «11 βήματα που οδηγούν στην ευτυχία» διάρκειας 45 λεπτών αξίας 39 ευρώ.
• Τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε το σεμινάριο μαγνητοσκοπημένο (θα είναι προσβάσιμο 7 ημέρες μετά από τη λήξη του). Ακόμα κι αν δεν μπορέσετε να παρευρεθείτε στο ίδιο το ζωντανό workshop, θα μπορέσετε να λάβετε το βιβλίο και να το δείτε μαγνητοσκοπημένο στον δικό σας χρόνο.
• Βεβαίωση παρακολούθησης του σεμιναρίου.

Το σεμινάριο είναι βασισμένο σε έννοιες και θεματικές που εμπεριέχονται στο βιβλίο του Νικόλα Σμυρνάκη: Γράψε τη δική σου Ιστορία – Τετράδιο ονείρων και εκπληρώσεων που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Διοργάνωση: Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, Ενναλακτική Δράση, IslandofMan Success Philosophy

Τηλέφωνα επικοινωνίας 211 1821655
Email: info@enallaktikiagenda.gr

Τρόπος εγγραφής και συμμετοχής:

Η διαδικασία είναι εξαιρετικά απλή! Κλείστε τη θέση σας στην παρακάτω φόρμα. Μόλις ολοκληρώσετε την εγγραφή σας, θα λάβετε ένα αυτόματο e-mail επιβεβαίωσης με την απόδειξη, τις οδηγίες και τα στοιχεία εισόδου σας στο σεμινάριο.[vc_row][vc_column width=”1/1″][minti_button link=”https://www.cognitoforms.com/AlternativeMedia1/IslandOfMan?fbclid=IwAR2JGKUNHgG1hVpjhtzbCA0v6EaYc9MvrFI0FROajfO9iWBChe0O2yqJreU” target=”_blank” appear=”true” color=”custom” custom_color=”#891600″ size=”full”]ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΤΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΣΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ[/minti_button][vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]

Η πορεία κρατά πιο πολύ από το αποτέλεσμα. Απόλαυσέ την.

[vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]

Μια ματιά στο εσωτερικό του βιβλίου

[vc_row][vc_column width=”1/1″][minti_image img=”25371″ img_size=”500×500″ align=”center”][vc_row][vc_column width=”1/1″][minti_image img=”25372″ img_size=”500×500″ align=”center”][vc_row][vc_column width=”1/1″][minti_image img=”25382″ img_size=”500×500″ align=”center”][vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]

 

[vc_row][vc_column width=”1/2″][minti_image img=”24599″][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]Ο  Νικόλας Σμυρνάκης είναι συγγραφέας, δημιουργός της φιλοσοφίας Ανθρώπου στο ΝηΣί (IslandofMan Philosophy), ιδρυτής του IslandofMan Academy. Σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και είναι κάτοχος τίτλου MBA (International MBA – ΑΣΟΕΕ). Για σειρά ετών δίδασκε το μάθημα «Στρατηγική και Καινοτομία» σε ιδιωτικό κολέγιο.

Έργα του κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει λάβει δύο βραβεία διαδικτύου (e-awards). Έχει υπάρξει ομιλητής στο TEDx και με τα σεμινάριά του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχει διδάξει τις αρχές επιτυχίας σε χιλιάδες ανθρώπους. Τον εμπιστεύονται μεγάλοι ιδιωτικοί και δημόσιοι οργανισμοί.

Τα βιβλία του Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου  και Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω; (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ) ήταν υποψήφια για τα βραβεία αναγνω­στών το 2017 και το 2019 αντίστοιχα και γρήγορα έγιναν από τα ευπώλητα της κατηγορίας τους. Το τελευταίο του έργο έχει τίτλο Γράψε τη Δική σου Ιστορία.

Όραμά του είναι να βοηθήσει ανθρώπους σε όλον τον κόσμο να βρουν το σκοπό τους και μέσα από δοκιμασμένες στρατηγικές να οδηγηθούν στην καθολική αλλαγή και ανάπτυξη σε όλες τις πτυχές της ζωής τους.

Δεν είμαι υπέρ της άκρατης και χωρίς λόγο θετικότητας γιατί μπορεί να προκαλέσει στρουθοκαμηλισμό. Από την άλλη, την προτιμώ από τη συνεχή γκρίνια και την τοξικότητα. Υπάρχει ενδιάμεση παραγωγική λύση, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του παρόντος κειμένου. Άλλο θέλω να πω.

Τι σημαίνει “είμαι αρνητικός”; Είμαι αρνητικός σε πρώτο επίπεδο σημαίνει “λέω – άρα νιώθω – αρνητικά πράγματα για εμένα και τους άλλους”. Το πρώτο θύμα επομένως είμαι εγώ, αφού εγώ ακούω όσα λέω στον εαυτό μου και στους άλλους.

Διάλογος με την Ευθύνη στην εποχή του Κορονοϊού

 

– Σε μια κρίση, σαν αυτή που ζούμε, την απόλυτη ευθύνη έχει το κράτος, οι θεσμοί, η κοινωνία. Πρέπει να…

– Μα μισό λεπτό.

– Τι;

– Αν δηλαδή σήμερα ανοίξεις το μαγαζί σου, συναντήσεις έναν φίλο και αγκαλιαστείτε, βγεις από το σπίτι σου και πας σε μια παραλία στην οποία λιάζονται άλλοι 450 ο ένας δίπλα στον άλλον, ποιος θα φταίει;

– Άλλο αυτό.

– Πώς άλλο; Η λύση για άλλη μια φορά κρύβεται μέσα μας. Η αλλαγή περνάει από μας. Οι άλλοι είμαστε εμείς, αλλά δεν το ξέρουμε ακόμα. Αν αλλάξουμε εμείς, αλλάζουν όλοι.

– Δεν αφήνεις τις σοφιστείες λέω εγώ; Τα πράγματα είναι σοβαρά. Αν οι υπεύθυνοι δεν λάβουν τις σωστές αποφάσεις ώστε να μας προστατέψουν, χαθήκαμε.

– Η δική μας ευθύνη είναι μεγαλύτερη από αυτή των υπευθύνων.

– Α, δεν πας καλά.

– Εμείς δεν ανατρέφουμε τα παιδιά που στο τέλος διορίζονται ως υπεύθυνοι; Ο κόσμος στον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας είναι αντανάκλαση του εσωτερικού μας κόσμου. Οι αξίες των παιδιών μας είναι αντανάκλαση των δικών μας αξιών.

– Το πήγες πολύ μακριά τώρα. Το θέμα είναι τι κάνουμε σήμερα, σε σχέση με τον ιό;

– Από ποιον εξαρτάται το τι κάνουμε σήμερα; Σε σχέση με οποιοδήποτε θέμα; Αν μου επιτρέπεις, αναλαμβάνω την ευθύνη σημαίνει έχω δύναμη.

– Τι εννοείς;

– «Αναλαμβάνω την ευθύνη», «φταίω» ρε παιδάκι μου, πώς το λένε, μπορεί να σημαίνει «τα έκανα χάλια». Ε και; Τα «έκανα χάλια» σημαίνει «μπορώ να τα διορθώσω», αλλά και «αύριο να φτιάξω κάτι όμορφο». Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί για την πολιτική κατάσταση. Δεν φταίνε μόνο οι γονείς μου που δεν έχω αυτοπεποίθηση. Δεν φταίει μόνο η κρίση που δεν πηγαίνω καλά οικονομικά. Δεν φταίνε οι άλλοι αν εγώ ο ίδιος δεν ακολουθώ τους κανόνες ασφαλείας και υγιεινής μπροστά στο αδιανόητο που ζούμε.

– Συλλογικά δεν πρέπει να λειτουργήσουμε όμως; Ο καθένας μόνος του δεν έχει την δύναμη να επηρεάσει την κατάσταση.

– Ο Μακρυγιάννης κάποτε μίλησε για την ανάγκη να είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Ήρθε η ώρα να διαφωνήσουμε μαζί του. Γιατί όταν το «εμείς» τείνει προς το συλλογικό κακό, ίσως πρέπει να επιστρέψουμε πίσω στο «εγώ». Αυτή τη φορά όχι για να το χαϊδέψουμε κι άλλο, μα για να το επαναπροσδιορίσουμε.

– Εγώ να το επαναπροσδιορίσω. Οι άλλοι όμως, θα το κάνουν;

– Όλοι περιμένουμε να αλλάξουν πρώτα οι άλλοι. Τελικά ούτε εκείνοι αλλάζουν, γιατί περιμένουν από εμάς να το κάνουμε πρώτοι. Οπότε δεν αλλάζει ποτέ κανείς και τίποτα.

– Σωστό είναι αυτό.

– Στους δρόμους που επιλέξαμε να διαβούμε τα ροδοπέταλα είναι δική μας ευθύνη.

– Δικά μας τα ροδοπέταλα ε;

– Τι θα έλεγες, με αφορμή τον ιό, να ξεκινήσουμε να φταίμε λίγο παραπάνω;

– Τώρα που το σκέφτομαι, δεν έχεις άδικο. Είναι βαρετό να μη φταις. Φεύγω.

– Πού πας;

– Πρέπει να μυήσω κάτι φίλους στην έννοια της προσωπικής ευθύνης. Μην ανησυχείς. Δεν θα τους συναντήσω. Θα τα πούμε διαδικτυακά.

– Είσαι ο πιο υπεύθυνος ανεύθυνος που ξέρω.

– Καλό κι αυτό.

– Πήγαινε. Ο κόσμος σε χρειάζεται. Όσο εκθετική είναι η αύξηση των κρουσμάτων, τόσο εκθετική πρέπει να είναι η διάδοση της ιδέας της ευθύνης. Μόνο τότε θα τα καταφέρουμε!

– Θα τον νικήσουμε λες;

– Ε, αφού θα χρησιμοποιήσουμε την δύναμη του ιού εναντίον του.

– Δηλαδή;

– Στο είπα και πριν. Την εκθετική ανάπτυξη.

– Εννοείς θα…;

– …θα επηρεάσουμε έναν, που θα επηρεάσει μία, που θα επηρεάσει έναν και έτσι…

– Θέλεις να πεις ότι έτσι θα επηρεαστεί όλος ο κόσμος, να προσέχει, να βοηθάει όπου μπορεί. Μέχρι να τον νικήσουμε;

– Δεν θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα.

– Είναι όμως τόσο απλό;

– Έχεις καμιά καλύτερη ιδέα;

– Το πιστεύεις βαθιά ότι θα τα καταφέρουμε. Το βλέπω στα μάτια σου.

– Δεν έχουμε άλλη επιλογή αδερφέ. Δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Την αγάπη μου
Νικόλας Σμυρνάκης

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Έτσι θα σώσουμε τον κόσμο

Εξαπλώνουμε τον υγιή ιό της αγάπης

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ (που περάσαμε ή περνάμε όλοι)

Καμιά φορά για να κάνεις 10 βήματα εμπρός πρέπει πρώτα να κάνεις ένα βήμα πίσω. Θα εξηγήσω τι εννοώ. Πριν μιλήσουμε για την ευκαιρία του ιού σε κάποιον θα πρέπει πρώτα να τον καταλάβουμε, να τον συναισθανθούμε ώστε να τον βοηθήσουμε να φτάσει στην αποδοχή της κατάστασης.

Εκεί πια είναι πιο έτοιμος να ψάξει για ευκαιρίες και λύσεις. Και χωρίς ενσυναίσθηση, κατανόηση δηλαδή της θέσης του άλλου και του μεγέθους του προβλήματος που βιώνει, με μόνο συμβουλευτική στάση “κάνε αυτό, εκείνο, δες το έτσι, δες το αλλιώς” ο παραλήπτης του μηνύματος συχνά θυμώνει περισσότερο ή νιώθει ακόμα πιο άσχημα. Δηλαδή αισθάνεται άσχημα που αισθάνεται άσχημα και που δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει στιγμιαία το πρόβλημα.

Και σας τα λέει αυτά ένας άνθρωπος που στα βιβλία του υπάρχουν κεφάλαια με τίτλο “Φιλικός Φόβος”, “Ευεργετικά εμπόδια”, “Αλλαγή μετάφρασης” κτλ. Σε μια απώλεια ζωής, όμως, η πρώτη μας κουβέντα ποια θα είναι: “έλα τώρα, αφού πήγε στον Παράδεισο ο αγαπημένος σου τι στεναχωριέσαι; Μετάτρεψε την απώλειά σου σε ευκαιρία, τι περιμένεις;”.

Το μόνο που θέλει κάποιος σε μια τέτοια περίπτωση είναι μια ζεστή αγκαλιά, ένα “είμαι δίπλα σου”, να νιώσει ότι τον αισθανόμαστε, ότι μοιραζόμαστε κάπως τον πόνο του. Έτσι του δίνουμε χώρο να βιώσει τα συναισθήματά του και να μας εμπιστευτεί ώστε να μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε πραγματικά. Αυτό που επίσης χρειάζεται, είναι χρόνο. Χρόνο για να επεξεργαστεί όσα του συμβαίνουν και να περάσει όλα τα στάδια του πένθους.

Την παρούσα συνθήκη, τα κρούσματα, τους θανάτους, την καραντίνα, την βιώνουμε οι άνθρωποι ως μια απώλεια. Απώλεια της κανονικότητας, της ελευθερίας όπως την είχαμε στο μυαλό μας. Και σε κάθε απώλεια υπάρχει πένθος. Περνάμε λοιπόν όλοι, όλα τα στάδια του πένθους (τα αναλύω στο άρθρο Τα στάδια του πένθους). Το θέμα δεν είναι να λέμε σε κάποιον “κακώς είσαι σε άρνηση ή θυμωμένος. Δες το τώρα σαν ευκαιρία” αλλά να τον βοηθήσουμε, κατανοώντας τον αρχικά, να φτάσει πιο γρήγορα στο τελευταίο στάδιο του πένθους, αυτό της αποδοχής. Γιατί αν παραμείνει πολύ καιρό στη λύπη κινδυνεύει να οδηγηθεί στην κατάθλιψη.

Γι’ αυτό κι αν έχετε παρατηρήσει δεν έχω βγει συμβουλευτικά αυτή την περίοδο (άλλωστε το μόνο που συμβουλεύω κάποιον είναι πώς να συμβουλέψει τον εαυτό του). Μεταφέρω ιδέες, προσπαθώ να αλλάζω το δικό μου επίπεδο παρατήρησης, να μην κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια και να μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις μου μαζί σας.

Σε δεύτερο επίπεδο, αν θέλετε τη δική μου γνώμη ναι μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία η όλη ιστορία, εγώ προσωπικά ως τέτοια την βιώνω, όχι γιατί είμαι γ@μ@τος τύπος αλλά γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται ψυχοπνευματικός θάνατος. Και δεν ψήνομαι να “πεθάνω” ούτε στο ελάχιστο, ούτε για μια μέρα.

Χθες έκανα ένα webinar σε έναν οργανισμό που πλήττεται αυτή την περίοδο και τα πρώτα 20 λεπτά, πριν πάμε στις λύσεις, μιλούσα για ενσυναίσθηση, αποδοχή και κατανόηση. Πώς αλλιώς θα μπορούσα να ξεκινήσω; Το feedback στο τέλος ήταν διθυραμβικό, όχι γιατί τους έδωσα τις καλύτερες λύσεις του κόσμου, αλλά γιατί ένιωσαν ότι τους κατανόησα (το πρώτο βήμα για την εξεύρεση λύσης).

Πριν επομένως σας πείσω για την “ευκαιρία” να ξέρετε ότι σας καταλαβαίνω. Σας καταλαβαίνω γιατί έχω βιώσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό όσα σήμερα εσείς βιώνετε.

Την αγάπη μου
Νικόλας Σμυρνάκης

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Φοβηθείτε άφοβα

Εξαπλώνουμε τον υγιή ιό της αγάπης

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ (που περάσαμε ή περνάμε όλοι)