Υπάρχουν δύο σχολές σκέψης για την επιτυχία.

1) Βρίσκω τον πιο πετυχημένο και προσπαθώ να κλέψω την επιτυχία του (το όνομά του, τα υπάρχοντά του, τις επαφές του, την πελατεία του…)

2) Βρίσκω τον πιο πετυχημένο, ζητώ τη βοήθειά του, μελετώ τον τρόπο σκέψης του και προσπαθώ να τον φτάσω ή να τον ξεπεράσω κάνοντας κάτι δημιουργικό, κάτι νέο και γιατί όχι, κάτι καλύτερο από εκείνον. Ως δρομέας της επιτυχίας, δηλαδή, προσπαθώ να τρέξω πιο γρήγορα από τον πρώτο χωρίς να τον σπρώξω, να τον πληγώσω, να τον συκοφαντήσω. Και δεύτερος, και τρίτος και δέκατος να βγω, πάλι πετυχημένος θα είμαι. Σίγουρα πιο πετυχημένος από ότι θα μπορούσα ποτέ να είμαι στην περίπτωση Νο1.

Γιατί στην περίπτωση Νο1 δεν δημιουργώ κάτι με προοπτική, παίρνω από τα έτοιμα.

Στην περίπτωση Νο1 κάνω τον πιο πετυχημένο αντίπαλό μου. Έχει τη δύναμη να απαντήσει με πρωτοφανή ορμή στην πρόκλησή μου. Άλλωστε δεν είναι τυχαία πρώτος.

Και τότε όχι μόνο δε θα κερδίσω τίποτα, όπως νόμιζα, αλλά θα χάσω και από τα δικά μου έτοιμα. Κάτι που δεν υπολόγισα ποτέ.

Στην περίπτωση Νο1, κάνω και όσους ακολουθούν ή συνεργάζονται με τον πετυχημένο αντιπάλους. Κι ένας πετυχημένος έχει πολλούς ακολούθους. Αλλά και συνεργάζεται με πολλούς πετυχημένους. Ακριβώς γιατί πάντα ακολουθεί τη δεύτερη σχολή σκέψης για την επιτυχία. Πολλοί από τους συνεργάτες του είναι πιο δυνατοί και πιο πετυχημένοι από εκείνον. Άρα αποκτώ όχι μόνο πολλούς αλλά και δυνατούς αντιπάλους.

Κάνω όμως ταυτόχρονα και όσους δεν τον ακολουθούν αντιπάλους, καθώς όλοι θα σκεφτούν ότι αύριο μπορεί να γίνουν εκείνοι θύματα της μανίας μου να κλέβω όσα δεν μου ανήκουν. Όσοι δεν ακολουθούν ή δεν συνεργάζονται με τον πετυχημένο, είναι ουσιαστικά όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι στην κοινωνία που ζω, στην πόλη που διαμένω, στη χώρα μου, στον κόσμο ολόκληρο. Κάνω δηλαδή τους πάντες αντιπάλους μου.

Η τιμωρία όμως δεν σταματάει εδώ. Αν πιστεύω στο Θεό, θα τιμωρηθώ από αυτόν. Αν δεν πιστεύω στο Θεό, θα τιμωρηθώ από τον εαυτό μου, τη φύση, την αρρώστεια, την κακή ενέργεια. Κάτι από όλα αυτά ή και όλα αυτά μαζί. Αργά η γρήγορα το σύμπαν βρίσκει τρόπο να επιστρέψει το κακό πολλαπλάσιο σε όποιον το σπέρνει. Όπως βρίσκει τρόπο να επιστρέψει το καλό, μαζικά και πολλαπλασιαστικά, σε όποιον κάνει το καλό.

Το σπουδαιότερο που χάνω, είναι η δυνατότητα να κάνω σύμμαχο τον πετυχημένο, τον πρώτο. Να τον κάνω σύμμαχο εκφράζοντάς του τον θαυμασμό μου αρχικά και έπειτα ζητώντας του βοήθεια. Οι πρώτοι πάντα βοηθούν. Άλλωστε, δεν τους μένει και τίποτα άλλο να κάνουν μια και ψηλότερα από την πρώτη θέση δεν υπάρχει.  

Το μόνο που θέλει να δει από σένα είναι διάθεση να προσφέρεις και ειλικρινείς και καλές προθέσεις.

Μην τα βάζεις με τον πρώτο. Γίνε πρώτος. Μπορείς.

 Σχετικότατα άρθρα:

Δύο συστατικά επιτυχίας και ευτυχίας

Μάθημα ζωής από έναν 9χρονο

Γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα;