“Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά”

Καφέ Ενετικό, Λιοντάρια, Ηράκλειο

Διοργάνωση:

Εκδόσεις Καστανιώτη

Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης

Τρίτη 20/11 στις 20:00

Παρουσίαση: Νικόλας Σμυρνάκης

January 5

8:23pm

Αγαπητέ Αύγουστε!!!!!

Αποτίνω φόρο τιμής στην πένα και το πληκτρολόγιό σου και έπειτα σου αποκαλύπτω το λόγο που επικοινωνώ μαζί σου

(δύο βιβλία σου έχω διαβάσει, μη νομίζεις ότι το λέω έτσι :)))

Τους επόμενους μήνες πρόκειται να φτιαχτεί, ένα ηλεκτρονικό βιβλίο με σκέψεις αποφθεγματικού χαρακτήρα, σαν ρήσεις,

μπλα μπλα μπλα……

Ζητώ την άδειά σου για να χρησιμοποιήσω μία από τις μυριάδες αποφθεγματικότατου χαρακτήρα φράσεις σου;

Τι λες;

Φιλικότατα

Νικόλας

8:52pm

Auguste Corteau

Αγαπητέ Νικόλα,

Δηλώνω εξόχως κολακευμένος. Humbled, που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις ό,τι τραβάει η ψυχή σου – τούτο δω το ‘χω ούτως ή άλλως κοινόχρηστο ημερολόγιο ασυναρτησίας. Ήγουν, κάνε δουλειά σου και καλή επιτυχία στο λίαν γαργαλιστικό πρότζεκτ.

Τα φιλιά και την αγάπη μου,

Κάπως έτσι προέκυψε η διαδικτυακή γνωριμία μας με τον Αύγουστο Κορτώ.

Η απάντησή του ήταν απλή, θετική, σχεδόν ταπεινή.

Συνειδητοποίησα το εξής:

Σας διαβάζω τι συνειδητοποίησα γιατί δεν θα το θυμηθώ, ακόμα και αν κρέμεται η ζωή μου από αυτό.

Ο χορτασμένος άνθρωπος ή – ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά – είναι πραγματικά ταπεινός όχι από ταπεινοφροσύνη όπως την εννοεί ο πολύς κόσμος, δηλαδή από εσκεμμένη υποτίμηση των δυνατών σημείων κάποιου με απώτερο σκοπό την έμμεση ανάδειξή τους, αλλά από μη ανάγκη επίδειξης αυτού που όλοι ξέρουν ότι κατέχει. Του μεγαλείου, σε ότι μορφή κι αν μέσα του κατοικεί.

Του οφείλω προσωπικά ένα μεγάλο ευχαριστώ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτός είναι ο λόγος που σήμερα θα ακούσετε καλά λόγια, αν ακούσετε, για το βιβλίο και τον άνθρωπο πίσω από αυτό. Τον άνθρωπο που έτρωγε πολλά.

Έπειτα ήρθε η πρόταση από αγαπημένους φίλους για να τον παρουσιάσω. Είναι τιμητικό να παρουσιάζεις έναν συγγραφέα, να παρουσιάζεις έναν αγαπημένο σου συγγραφέα, είναι τουλάχιστον  διασκεδαστικό.

Και αυτό θα κάνω, θα τον παρουσιάσω, όσο χειρότερα γίνεται για να κρατήσω το ενδιαφέρον αμείωτο από τη μία και από την άλλη για να μην κατηγορηθώ ως φαντασμένος παρουσιαστής σπουδαίων συγγραφέων.

Απόδειξη είναι το παρακάτω κείμενο:

Η μικρή Τερέζα είναι μεγάλη Ρουφιάνα, είπε ο μικρός γοργόνος στο σινεμαδάκι το ξεσκέπαστο. Βέβαια στο βωμό του έρωτα, ο e λήθιος γεννήθηκε τύφλα. Το πρόβλημα της κυρίας Σούλας  είναι ότι μεταβαίνει από την λίκρα στην πίκρα και μονολογεί «κρουαζιέρα δε θα σε πάω» μια και είμαι ερωτευμένος με τα ράφια σου με κουλτούρα στο γυμνό κορμί σαν οδηγός θερινής ανάγνωσης από παθόντα βιβλιοφάγο. Δόξα και τιμή στο ιεραποστολικό είπε ο κατά φαντασίαν ετοιμοθάνατος και η κολασμένη μπαβαρουάζ.

Τέτοια παθήματα να έχουμε πάντα, παθήματα ανατομίας με μαγικά κωλόχαρτα πλαστικέ μου έρωτα. Μία είναι η λύση για όλα. Το πετάς και πετάς.

Αν δεν καταλάβατε τίποτα από το παραπάνω κείμενο μην ανησυχείτε, δεν αποτελεί δοκιμή των φιλολογικών και στοχαστικών σας αντιλήψεων αλλά τυχαία συρραφή χωρίς απολύτως καμία λογική των τίτλων των κειμένων του Αυγούστου από το παρόν βιβλίο.

Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά.

Κάποτε είχα δει μια ταινία στην οποία ο πρωταγωνιστής έλεγε στην κυρία προς ψήσιμο, θα μπορούσα να σου γράφω ποιήματα, να σου λέω γλυκόλογα, να σου αγοράζω λουλούδια και όλα αυτά με σκοπό να σε ρίξω στο κρεβάτι, θέλεις να κάνουμε skip όλα αυτά τα προκαταρκτικά και να κυλιστούμε στο γρασίδι.

Το εν δυνάμει ζευγάρι απολάμβανε το Κυριακάτικο πικ νικ του, που έμελε να είναι το πρώτο και τελευταίο ραντεβού τους.

Με τον Κορτώ δίπλα μου και εμένα στον ρόλο του παρουσιαστή, συνσυζητητή νιώθω σαν τον κύριο που θέλει να κάνει skip τα προκαταρκτικά και να μπει στην ουσία.

Ποια πρέπει να είναι η ουσία του κάθε παρουσιαστή; Να σιωπά.  Αυτή που ελάχιστοι κάνουν πράξη, ούτε καν ο υποφαινόμενος που διατείνεται ότι την ανακάλυψε πρώτος.

(σιωπή…)

Να σιωπά μπροστά στην ουσία, και στο ουσιώδες.

Αν και με τρώει το χνούδι πάνω από το νωτιαίο μυελό μου, δεν θα μιλήσω για αφηγηματικές τεχνικές, δε θα πω για το ρέον κείμενο που λερώνει τα χέρια του αναγνώστη όπως στάζει  σε κάθε σελίδα, τις λέξεις που σηκώνουν τα γράμματά τους ψηλά μπροστά στην ευκολία με την οποία τις χειρίζεται ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά, δε θα πω πως καθώς διάβαζα ξεχνούσα ότι δεν έπρεπε να διαβάζω μόνο για να διασκεδάζω αλλά σαν συγγραφέας πρώτιστα που σέβεται τον εαυτό του να διυλίζω εκφραστικές μεθόδους, αφηγηματικές τεχνικές, λογοπλασίες, τρόπους εκφοράς του χιουμοριστικού λόγου, κου λου που κου λου που, ξεχνούσα ότι δεν έπρεπε να διαβάζω μόνο για να διασκεδάζω αλλά και ως παρουσιαστής για να έχω κάτι να πω σήμερα. Τελικά με τόσο γαργαλιστικά διασκεδαστικό κείμενο, το μόνο που κατέληξα να κάνω, είναι να διαβάζω και να διασκεδάζω.

Όχι δε θα μιλήσω για τον ημερολογιακό χαρακτήρα του κειμένου που μετατρέπεται σε χιουμοριστικό οδηγό ζωής, κάτι σαν δοκίμιο με γέλιο.

Όχι, όχι δε θα μιλήσω για τα τραύματα της ψυχής του συγγραφέα που συνάμα είναι και οι κορυφές της ζωής του καθώς του έδωσαν την τριβή που απαιτείται για να μεστώσει το χέρι και να φτάσει στο σημείο να σκαρώσει τέτοιες λέξεις, τέτοιες προτάσεις, τέτοια νοήματα…

Δε θα αναφερθώ καν, απορώ με τη δύναμη της εγκράτειάς μου, για το πώς κάποιες προτάσεις του μοιάζουν τόσο δουλεμένες που είμαι σίγουρος ότι δεν δουλεύτηκαν καθόλου, ότι κάποιες λέξεις μοιάζουν να έχουν εφευρεθεί για να χρησιμοποιηθούν στην συγκεκριμένη θέση που ο Κορτώ τις έχει εναποθέσει μέσα στις προτάσεις του, μια σκέψη που μπορεί να αρρωστήσει από ζήλεια έναν συγγραφέα και να φέρει σε οργασμό έναν αναγνώστη.

Δε θα πω πως, τίποτα δεν είναι περισσευούμενο παρόλο που η υπερβολή χαρακτηρίζει το λόγο του, και όσα περισσεύουν ο αναγνώστης θέλει προσεκτικά, με χειρουργική θαλπωρή να τα περιμαζέψει, και να τα επιστρέψει στην πηγή τους, δηλαδή, να ξαναδιαβάσει τις υπερβολές, να γελάσει ξανά , αυτή τη φορά πιο φωναχτά, και να ξαναφανταστεί εκείνη τη φώκια της σελίδας 63, την οποία ο Εσκιμώος γουναράς δεν πρόκαμε να γδάρει μέχρι τα πτερύγια, διότι στο μεταξύ του την έπεσε η Μπριζίτ Μπαρντώ με καμάκι και γκρον πλαν φωτογραφία του Λεπέν, για να μάθει να γδέρνει ο απολίτιστος.

Δε θα πω τίποτα από όλα αυτά γιατί μια πρόταση από αυτό το βιβλίο θα δώσει όλες τις απαντήσεις μαζί, χωρίς καν να τεθούν οι ερωτήσεις:

Παραθέτω μικρό απόσπασμα στη σελίδα ….

46 (αυτά μόνο live, διαβάστε το βιβλίο…)

48 (αυτά μόνο live, διαβάστε το βιβλίο…)

61 (αυτά μόνο live, διαβάστε το βιβλίο…)

101 (αυτά μόνο live, διαβάστε το βιβλίο…)

103 (αυτά μόνο live, διαβάστε το βιβλίο…)

113 (αυτά μόνο live, διαβάστε το βιβλίο…)

132 (αυτά μόνο live, διαβάστε το βιβλίο…)

Κι αφού τώρα μίλησε ο συγγραφέας μέσα από το έργο, να πω (αφού τόση ώρα σιωπούσα) με αυτό το βιβλίο δεν κατέληξα ποτέ αν όσα λέει ο συγγραφέας του είναι ωραία, ή αν τα λέει ωραία.

Επίσης, δεν είχα δίλημμα αν έπρεπε να μιλήσω για εκείνον ή το έργο του, γιατί είναι έργο από μόνος του (θα το δείτε αμέσως τώρα αυτό), η τέχνη του φαίνεται να αντιγράφει ή να παίρνει αφορμή, τη ζωή του.

Διαβάζοντάς διασκέδασα, και επειδή υπάρχουν πολλών ειδών διασκεδάσεις, γέλασα. Γέλασα πολύ.

Όσα σας διάβασα είναι πρόλογος. Τα πραγματικό γέλιο, ο προβληματισμός, η διασκέδαση, τα καλύτερα κρύβονται τις υπόλοιπες 180 σελίδες.

Παρακαλώ όσοι έχετε συνηθίσει να αγοράζετε σε μια παρουσίαση ένα βιβλίο από υποχρέωση απέναντι σε αυτόν που σας κάλεσε ή από ντροπή απέναντι στο συγγραφέα, χαμογελάστε. Είναι η τυχερή σας μέρα. Αυτή τη φορά θα διασκεδάσετε πραγματικά.

Τελειώνω με τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα παραθέτοντας τοσοδούλικο απόσπασμα στη σελίδα 164.

(αυτά μόνο live, διαβάστε τις τελευταίες παραγράφους στη σελίδα 164…)